Je hebt het vast weleens meegemaakt, je wordt ten onrechte van iets beschuldigd. Wat kan je dan een steken voelen! Wie doet jou nu zoiets aan!? Boosheid, woede voel je dan op zo'n moment! En dan Paulus, hij voelt wat anders, blijdschap. Hoe dan? 'Nu verblijd ik mij in mijn lijden' wat een woorden spreekt Paulus hier! Blij zijn met lijden, het is nog al wat. Lijden voor u, zegt Paulus zelfs. Paulus stelt hier dat het delen, het prediken van het Evangelie, lijden en vervolging met zich meebrengt. En hij kan het weten, op het moment van schrijven zit hij zelf vast in Rome. Hij wordt gevangen genomen, gegeseld, mensen zijn boos op hem. Wat een onrecht! Wij leven in een vrij land, en merken van dit lijden minder. Al kan je best wel wat lijden ervaren in je (werk) omgeving als je christen bent. Toen ik dit gedeelte las moest ik denken aan een getuigenis van Khaled, wat ik eerder gehoord heb. Khaled is moslim, maar komt tot geloof in Jezus Christus, hij woont op dat moment met zijn gezin in Jemen. Ze zijn in het geheim christen. Op een ochtend staat zijn vrouw in brand. Ze is door een familielid met benzine in brand gestoken, en ze sterft. De woorden die Khaled in het interview vertelde zal ik nooit vergeten. Hij zei: “We zijn moe. We missen in ons gezin een belangrijke speler. Toch prijs ik de Heere voor wat er is gebeurd. God maakt ons klaar voor iets groters.”
