Soms kun je nog zo graag liefhebben, maar lukt het niet. Je wilt geduldig zijn, vriendelijk blijven, vergeven – maar iets houdt je tegen. Een oud verhaal. Een teleurstelling. Een muur die je ooit opzette om jezelf te beschermen. En misschien werkte dat toen. Maar nu staat het in de weg. Liefde vraagt geen perfectie, maar wel ruimte. En soms betekent dat: eerlijk kijken naar wat die ruimte kleiner maakt. Bitterheid. Angst. Schaamte. Schuld. De neiging om te controleren. Of om jezelf te bewijzen. Dingen die je meeneemt zonder het door te hebben. Maar ze kleuren hoe je kijkt. Hoe je luistert. Hoe je reageert.
Vandaag is geen dag van moeten. Geen prestatie. Het is een uitnodiging. Om eerlijk te zijn. Om te durven vragen: wat staat liefde in de weg in mij? En om dat, hoe rommelig ook, mee te nemen naar de Bron van liefde. Misschien kun je daar vandaag gewoon mee beginnen. Door het hardop te zeggen. In jouw woorden. Of met deze woorden:
Jezus, U bent de Liefde die mij eerst heeft liefgehad. U weet waar ik vastzit. Wat me afremt. Wat ik niet wil zien. Ik breng het bij U. Leer mij loslaten wat liefde blokkeert. Zodat U ruimte krijgt. Zodat ik liefheb zoals U. Amen.
