Wachten zonder plan B.
Ik hou van snelheid. Geduld is nooit mijn sterkste kant geweest. Laat alles maar lekker snel gaan, dan kom ik tot leven. Als er beweging zit in de dingen, voel ik me op mijn plek. In het begin van mijn weg met God voelde het ook zo. Alle deuren leken open te gaan. Alsof Hij zei: kom, we gaan. En ik ging.
Maar ergens onderweg werd het ineens helemaal stil.
Ik heb er al vaker aan gerefereerd, die periode waarin mijn leven een paar jaar stil leek te staan en ik ziek was. Waarin ik niet wist waarop ik eigenlijk wachtte. Alleen dat God had gezegd dat ik zou herstellen. Niet hoe, niet wanneer. Alleen die belofte – en daarna lange stilte. En nu ik over een week lang over 'geduld' schrijf, denk ik terug aan die periode. Waarin ik leerde om te blijven wachten en hopen. En het voor mij vooral de periode werd waarin ik God heb leren kennen als mijn enige vaste grond onder mijn voeten. En juist in die lange, uitzichtloze stilte ontdekte ik: God ís Wie Hij zegt dat Hij is.
Misschien zit jij nu in zo’n fase. Waarin je hoop had, maar het nog niet ziet. Je wacht, maar weet niet precies waarop. Alleen dat je niet kunt loslaten wat God ooit sprak.
Pete Greig noemt dit de wachtruimte van het geloof, de plek tussen belofte en vervulling. Zoals in Ezechiël 37, waar de botten al bij elkaar liggen, maar er nog geen leven is. Een halfway miracle. En soms stoppen we daar. Omdat we niet meer durven hopen dat het echt nog komt.
Maar juist daar zegt God: “Profeteer opnieuw. Roep Mijn Geest aan.” Hoop stopt niet bij verandering. Hoop bidt door tot het compleet is. En als het stil blijft, als het lang duurt, nodigt Hij ons uit om te blijven bij Hem. Te blijven bidden.
En tegelijkertijd leven we in de realiteit van de gebroken wereld. De wereld zucht, en soms blijft het wachten. Maar juist daar, in die wachtkamer, wil ik je blijven bemoedigen: Hij is ook daar. Als Ik ben – de Aanwezige. De Betrouwbare. Jouw-genoeg. Hij laat je niet los en Hij zal voltooien wat Hij is begonnen.
Daar neem ik je deze week in mee in OnsDagelijksBrood. En.... trouwens ook in mijn boek dat heeel binnenkort verschijnt, maar daar vertellen we je eind deze week meer over ;).
Misschien zit jij daar nu. In het ‘gaandeweg’. Waar het nog niet af is, maar je toch blijft verwachten. Mijn gebed is dat je deze week bemoedigd wordt. Dat je iets herkent in de verhalen die we lezen. En dat je opnieuw ontdekt: halverwege is niet het einde. God is bezig... het is Gód die bezig is!
💭 Neem vandaag eens de tijd om hierover na te denken:
Waar ging in jouw leven alles snel? Wanneer duurde het wachten lang en was dat moeilijk? Waar wacht je nu op? Durf je te blijven geloven, ook als je het nog niet ziet? Wat heb je nodig om opnieuw te vertrouwen?
Ik bid dat je juist in het wachten iets proeft van Zijn trouw.
Veel zegen ook deze week voor jou! Annemieke
