“Waarom al die onbeantwoorde gebeden? Waarom die pijn, die eenzaamheid? Waarom al die ouderloze kinderen, verdriet, ziekte … alle ellende op deze wereld?”
Ken jij deze vragen? Ik wel. En veel begrijp ik niet.
Maar als ik dan met deze vragen omhoog kijk, soms boos, soms in tranen, soms met een gebarsten bril, dan ontmoet ik Zijn liefde.
Want het was níet God die pijn, verdriet, ziekte en dood bracht. Het zijn onze eigen keuzes.
Het is God die hoop, vreugde, herstel en leven brengt. God die de meest uitzichtloze, doelloze weg omdraait op een ondenkbare manier. Het onmogelijke weer mogelijk maakt. Een maagd werd zwanger. Emmanuel werd geboren. De Allerhoogste met ons op deze bizarre wereld. De weg opent naar een leven met Hem.
De schepping zucht. Hunkert. Naar het zichtbaar worden van de kinderen van God. Jij en ik mogen Zijn handen, voeten, mond zijn. Vertellen over Wie onze Hoop en Licht is, Wie herstel brengt. Fragmenten van hoe het was en weer zál zijn.
Tot die tijd leven we in een gebroken wereld. Waarin dingen die onmogelijk lijken, mogelijk worden. Wonderen bestaan. Waarin één Zekerheid is. Dat God is. Zal zijn. Alles. In allen. Nooit loslaat.
En.
Voltooit wat Hij begonnen is.
