Tyler Staton schrijft: “Gebed is niet een mechanisme om God te manipuleren; het is een manier om ons te onderwerpen aan Zijn wil.” Die woorden schuren. Gebed voelt vaak als een lijst van wensen, maar wat als bidden betekent: loslaten?
Pete Greig noemt dit ‘the prayer of relinquishment’: een gebed waarin je je overgeeft, zelfs als dat pijn doet. En wat me raakt, is dat beiden weten waarover ze schrijven. Tyler worstelde zelf met ziekte, en Pete schrijft openhartig over de ziekte van zijn vrouw. Dit zijn mensen die met twee benen in het leven staan en de moeilijke vragen niet ontwijken.
Dat maakt het zo bijzonder om samen met hen naar Jezus te kijken. In Getsemane zien we Hem worstelen. Hij bidt, keer op keer: “Niet Mijn wil, maar de Uwe.” Hij weet wat Hem te wachten staat. Toch blijft Hij in gebed, niet om de situatie te veranderen, maar om Zijn hart af te stemmen op Gods plan.
Luisteren naar Gods stem vraagt moed. Soms leidt Zijn fluistering je naar plekken die je liever ontwijkt. Maar discipelschap betekent vertrouwen dat Zijn wil goed is, zelfs als je het niet begrijpt. Want God ís goed. God kijkt verder dan wij kunnen zien. Daarom… mag Zijn wil vandaag jouw wil, jouw verlangen vormen?
