Sterven is een pijnlijk proces. Een proces dat haaks staat op het leven.
Toch is het precies dit proces dat Jezus omschrijft als Hij het heeft over het nieuwe leven.
De tarwekorrel moet sterven. Wie zijn leven wil behouden moet het verliezen.
“Als iemand achter Mij wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis dagelijks opnemen en Mij volgen.” - Jezus
Het is niet genoeg om je oude leven op te poetsen. Om je best te doen een betere versie van jezelf te worden. Om met jezelf aan de slag te gaan.
Nee.
Jij, jouw eigen ik, moet dood.
Je moet aan het eind van jezelf komen om te ontdekken dat je zonder Jezus geen enkele optie meer hebt. Dat er geen overlevingskans is buiten Hem om. Dat je Jezus zo veel harder nodig hebt dan je ooit had kunnen bedenken.
Jezus ís het Leven. Het enige leven.
Alles wat je om je heen of bij jezelf ziet aan leven dat niet uit Hem voortkomt, ís geen leven. Het is een schijnvertoning waar de wereld krampachtig aan vasthoudt omdat ze niet wil erkennen totaal afhankelijk te zijn van Jezus.
