Nu we op het punt staan Kerst te vieren, kijken we terug op de reis die we de afgelopen 3 maanden hebben gemaakt. Dit is het moment waarop God, tegen alle verwachtingen in, niet in macht en pracht komt, maar in stilte en eenvoud – als een kind. Hij komt niet om de wereld te veroordelen of om grote daden te vragen, maar om ons opnieuw te leren wat het betekent om geliefd te zijn en rust te vinden.
Als we naar de stal, waarschijnlijk een loofhut, kijken, zien we geen perfect plaatje, geen zorgeloze scène. Wat we zien is kwetsbaarheid, eenvoud en overgave. En in die kwetsbaarheid ligt juist de kracht van de boodschap. Jezus nodigt ons uit om, net als Hij, onze wapens neer te leggen – de verwachtingen, de angsten, de controle – en onszelf te laten zien zoals we zijn.
In die openheid ontstaat ruimte voor wat God ons echt wil geven: een leven dat niet vol is van drukte en prestatie, maar van rust en liefde. Kerst nodigt ons uit om opnieuw te beginnen, om de reis te maken van ons hoofd naar ons hart en daar te rusten.
Bij Hem.
