Het sterven aan onszelf en het gevecht dat we dagelijks voeren met onze eigen verlangens is de tragedie van het leven.
De donkere kant.
We vinden het moeilijk om bepaalde zaken los te laten uit angst om de grip op het leven te verliezen. Daar vechten we mee, vaak alleen, zonder dat we dat anderen willen laten zien. We zijn zo graag een stuk verder in het leven met Hem dan we daadwerkelijk ervaren in ons dagdagelijks leven.
De tragedie van het leven is dat we ermee af moeten rekenen. En dat we dat uit eigen kracht niet kunnen. Dus vechten we.
De grap van het Evangelie is dat Jezus juist voor zulke mensen gekomen is.
Voor strijders, tobbers en twijfelaars.
Voor mensen die worstelen met hun verleden, tobben over het nu en twijfelen aan iedere keus die ze moeten maken voor de toekomst.
Voor iedereen die vermoeid en belast is.
Het is bijna als een sprookje; te mooi om waar te zijn. Maar het Evangelie gaat nog een stap verder; het is te mooi om niet waar te zijn. Jezus kwam voor iedereen die vermoeid is en onder lasten gebukt gaat. Hij geeft jou de kracht om alles los te laten.
Alles van jezelf.
Zodat Hij jou kan vullen met alles van Hem.
