Soms kan het leven voelen alsof je het alleen moet doen. Alsof jij degene bent die moet volhouden, dragen, geloven, plannen, hopen. En misschien doe je dat ook. Elke dag weer, met moed, met moeite.
Maar tussen alles door klinkt vandaag de stem van Jezus voor jou; zacht maar krachtig:
“Ik ben bij je.”
Niet alleen op de bergtoppen waar het licht helder is, maar ook in de dalen waar je zicht troebel wordt. Niet alleen op zondagochtend, maar ook op de maandagen vol werkdruk, de dinsdagen met twijfels, de woensdagen waarop je je kinderen tot drie keer toe corrigeert en jezelf daarna moet vergeven.
Hij is er. Altijd.
Niet als een bezoeker die af en toe binnenstapt, maar als een metgezel. Als een Herder. Als Vriend. Als Meester die weet wat je nodig hebt voordat je het zelf beseft. En in dat besef mag je ademen. Rust vinden. Je blik weer richten op Hem.
Vandaag hoef je het niet alleen te dragen. Vandaag mag je wandelen in het ritme van Zijn nabijheid. Want discipelschap is geen eenzaam pad, maar een weg die je samen loopt.
Elke stap. Elke dag.
