Ik vind het zo mooi hoe Jezus vol passie en liefde spreekt over bidden en zien in deze hoofdstukken in Mattheüs. Hoe we naar elkaar mogen kijken, en hoe we niet naar elkaar moeten kijken. Hoe onze blik kan veranderen als we steeds meer leren kijken vanuit het perspectief van Gods Koninkrijk. Een perspectief die jouw blikrichting 180 graden de andere kant op laat zien. Waardoor je ineens Gods wereld leert zien, hoe Hij het bedoeld heeft. Dat het altijd vól leven is, vól liefde, … vol met alles van God. Dat Hij ons geeft.
Hoe meer je kijkt, hoe meer je ontdekt, en blijft ontdekken. Als een schat. Waar je steeds meer van wilt ontdekken. Omdat je wéét dat daar alles in te vinden is, wat je nodig hebt. En méér. Je blijft er aan denken, je blijft ernaar kijken. Het vult je gedachten, je hart.
“De plek waar je schat is, is de plek waar je het meest wilt zijn. En waar je uiteindelijk bént.”
Even terug naar het hier en nu. Hoe wil jij vandaag je aandacht verdelen? Gedachten zijn gemakkelijk gevuld. Hoe wil jij ze laten vullen met het hemelse, met dat wat góed smaakt?
