Toen de Farao het volk had laten gaan, is het gebeurd dat God hen niet leidde langs de weg door het land van de Filistijnen, hoewel dat korter was. Want God zei: Anders zal het het volk berouwen bij het zien van oorlog en het wil naar Egypte terugkeren. (Exodus 13:17)
H1 should not be used, use H2 instead
God bevrijdt het volk. Hij verlost hen van een onderdrukkend regime. Daarmee doet God geweldige daden. Toch betekent dat niet dat God vervolgens de gemakkelijkste weg kiest voor Zijn volk. Hij weet hoe Zijn volk in elkaar zit. Wanneer het oorlog zou zien, zou het liever weer teruggaan naar slavernij. Ze zouden niet vertrouwen op Gods belofte. Ze zouden niet langer geloven dat Hij hen het land zou geven, dat Hij de strijd zou voeren. Ze zouden liever teruggaan. Ze zouden niet vertrouwen op Gods plan, maar eigen plannen maken. Tenzij ze eerst gevormd zouden worden. Tenzij God eerst een langere, moeilijkere weg met hen zou gaan, waarin Hij kan laten zien dat Hij Koning is.
H1 should not be used, use H2 instead
Zo kan God ook in onze levens soms voor de langere weg kiezen. Hij kiest niet altijd die levensweg voor ons uit die het snelst en gemakkelijkst is. Waarom niet? Hij weet hoe we in elkaar zitten. Hij weet hoe makkelijk we weer terugkeren. Hij weet hoe wij reageren vanuit onszelf op moeilijke situaties. Hij weet hoe makkelijk wij weer het slavenjuk van de zonde opnemen. God weet welke weg het beste is. God vormt ons en onderwijst ons, juist als we op de ‘lange weg’ lopen.
Soms lijken periodes in ons leven een omleiding. We komen niet tot het doel wat we zelf voor ogen hebben of tot het doel waarvan we denken dat God dat voor ons klaargelegd heeft. Vertrouw er dan maar op dat God ‘omwegen’ gebruiken kan voor Zijn doel. Vertrouw dan maar dat Hij ons daardoor vormt. Geloof maar dat God ook zo Zijn doel kan bereiken met ons. En dat we uiteindelijk wél zien wat Hij beloofd heeft, aan het einde van de weg.
