_Mozes zei echter tegen God: Wie ben ik, dat ik naar de farao zou gaan en de Israëlieten uit Egypte zou leiden? En Hij zei: Voorzeker, Ik zal met u zijn, en dit zal voor u het teken zijn dat Ík u gezonden heb: Als u het volk uit Egypte geleid hebt, zult u God dienen op deze berg.
Exodus 3:11-12_
Vorige week lazen in de voorafgaande verzen over de opdracht van God aan Mozes; bevrijdt het volk Israël uit Egypte.
Deze week de eerste (herkenbare) reactie van Mozes; Wie ben ik?!
Zoals ik al zei.. herkenbaar. Want hoe vaak stellen wij onszelf dezelfde vraag niet?
Wie ben ik om mijn kinderen op te voeden en ze het goede voorbeeld te geven? Wie ben ik om een roeping vanuit de kerk als jeugdleider, ambtsdrager, etc op me te nemen? Wie ben ik om advies te geven aan medegelovigen vanuit de gemeente? Wie ben ik om te evangeliseren in onze wijk?
Vanuit de Bijbel mogen we leren dat we waardevol zijn in Gods ogen, dat Hij ons gemaakt heeft met unieke gaven en talenten en dat we die in mogen (en zelfs moeten) inzetten in de opbouw van Gods koninkrijk.
Toch is dit niet de reactie van God op de vraag van Mozes. God reageert niet met een peptalk, zoiets als; je kunt het!
Nee, God reageert; ‘Voorzeker, Ik zal met u zijn’
Dus als je geroepen wordt om je plek in te nemen in de opbouw van Gods koninkrijk, mag je zeker kijken welke taken aansluiten bij jouw talenten. Maar vergeet nooit dat God je ook juist kan roepen voor een taak (een spannend gesprek of een levensveranderende roeping) die buiten je comfortzone ligt.
Maar als God je roept voor een taak, krijg je altijd de belofte erbij; Ik zal met u zijn!
Zo mag je je weg gaan achter Jezus aan en mag je anderen inspireren en motiveren om ook voor Hem te kiezen. Vanuit de afhankelijke gedachte; ik mag delen over Hem omdat Hij met mij is.
