_En Mozes zei tegen God: Zie, wanneer ik bij de Israëlieten kom en tegen hen zeg: De God van uw vaderen heeft mij naar u toe gezonden, en zij mij zeggen: Wat is Zijn Naam? Wat moet ik dan tegen hen zeggen? En God zei tegen Mozes: IK BEN DIE IK BEN. Ook zei Hij: Dit moet u tegen de Israëlieten zeggen: IK BEN heeft mij naar u toe gezonden. Toen zei God verder tegen Mozes: Dit moet u tegen de Israëlieten zeggen: De HEERE, de God van uw vaderen, de God van Abraham, de God van Izak en de God van Jakob, heeft mij naar u toe gezonden. Dit is voor eeuwig Mijn Naam, dit is Mijn Naam ter gedachtenis, van generatie op generatie.
Exodus 3: 13-15_
De afgelopen weken hebben we gelezen hoe Mozes werd geroepen en zijn eerste reactie op die roeping; twijfels aan zichzelf. Als we weer een aantal verzen verder lezen, komen we bij de tweede reactie van Mozes; twijfels over de ontvangst van zijn boodschap.
Want Mozes krijgt niet de taak om een medegelovige aan te spreken, of een familie die is afgedwaald, nee.. hij moet een heel volk gaan toespreken (en overhalen om hem en God te volgen)
Hoewel we in eerdere verzen lezen dat de Israëlieten riepen tot God om hulp, laat de reactie van Mozes echter wel zien hoe weinig het volk nog wist van God, en dat ze niet direct bereid zouden zijn om de woorden van God te vertrouwen.
Dus een heel volk overhalen om een onbekende man (of voor sommige; negatief bekend) en onbekende God te volgen.. ga er maar aan staan..
Dus Mozes vraagt; Wat moet ik zeggen als ze vragen om Uw Naam?
Voor ons is dit Bijbelvers inmiddels bekend en ook deze naam van God, maar ik kan me zo voorstellen dat dit Mozes toch vreemd in de oren moet hebben geklonken. De afgoden van Egypte en andere landen om hen heen hadden heel andere namen.
Maar God gaat nog verder; Hij noemt namen die Mozes, en het volk Israël, wel konden; de namen van hun voorouders. Van generatie op generatie waren de verhalen doorverteld over de almachtige God van Abraham, Izak en Jacob. Door dit te benoemen laat God zien dat Hij misschien een onbekende is voor het volk, maar dat het volk geen onbekende voor God is.
Dus als jij de roeping ervaart om een gesprek aan te gaan met één of meerdere mensen, gelovig of ongelovig, en je weet niet wat je moet zeggen? Vraag God dan om hulp. Hij kent ieder mens, van binnen en buiten. Hij kan precies de woorden in jouw mond leggen die de ander moet horen.
Laat dit een les zijn, voor jou en mij; als we mensen tot God willen leiden, als we willen dienen als gids, moeten we beginnen op onze knieën, in gebed. Hij zal de ruimte én woorden geven op Zijn tijd.
