_Toen ging Mozes op weg, met Aäron, en zij verzamelden alle oudsten van de Israëlieten. Aäron sprak al de woorden die de HEERE tot Mozes gesproken had, en deed de tekenen voor de ogen van het volk. Het volk nu geloofde. Toen zij hoorden dat de HEERE naar de Israëlieten omgezien had en dat Hij hun onderdrukking gezien had, knielden zij en bogen zij zich neer.
Exodus 4: 29-31_
Vandaag lezen we voor de laatste keer deze periode een stukje van het verhaal van Mozes. Mocht je niet bekend zijn met de geschiedenis, raad ik je aan deze eerst door te lezen, want we slaan een stuk van het gesprek tussen God en Mozes over.
Want, zoals je weet, of net gelezen hebt, had het heel wat voeten in aarde om Mozes zover te krijgen om de roeping van God aan te nemen. Gids zijn, leiding geven aan een volk; Mozes kon het niet overzien.
Toch begint vers 29 met:'Toen ging Mozes op weg’. Mozes wil toch God volgen, al is het schoorvoetend. En God is Mozes tegemoet gekomen; hij hoeft het niet alleen te doen. Aäron mag ook mee en hij doet het woord!
Menselijk gedacht zou je zeggen; waarom riep God niet gewoon Aäron? Hij kon goed spreken, had autoriteit, hij leek geknipt voor de rol!
En toch.. riep God Mozes. Mozes met al zijn twijfels. Mozes met zijn driftbuien. Mozes met zijn ongeduld. Mozes met zijn ongeloof.
Hierbij moet ik denken aan de tekst over de pottenbakker uit Jeremia 18. Wij mensen zijn misvormde baksels (excuus voor de onvriendelijke uitspraak) maar God laat het daar niet bij zitten! Hij gaat ons net zo lang kneden en draaien tot we prachtige, unieke creaties zijn, die dienstbaar kunnen zijn in de opbouw van Zijn koninkrijk!
God ontvangt ons zoals we zijn, maar Hij gaat ons omvormen (soms hardhandig) zodat we de mooiste versie van onszelf worden; een geliefd kind van onze grote Vader. Dat betekent niet dat opeens al je twijfels, angsten en onzekerheden weg zijn. Iedere roeping van God, groot of klein, kan weer een enorm drempel voor je zijn.
Maar bedenk dan; Mozes volgde God, omdat God hem kracht gaf. En het volk geloofde de woorden van Aäron; niet omdat Aäron het zo mooi zei, maar omdat God in de harten van zijn volksgenoten aan het werk was.
Als je wordt geroepen, op jouw weg achter Jezus aan, om een medereiziger aan te spreken die gestrand is, die de hoop heeft opgegeven of bang is om aan de reis te beginnen, weet dan; God gaat mee en hij kan zelfs de koppigste, meest bange en meest onzekere mensen vullen met liefde voor Hem!
