Het zit in ons DNA verweven dat we de wereld om ons heen willen begrijpen. In een poging om grip te krijgen op het leven, zoeken we naar het ‘waarom’ achter de dingen. We willen weten wat werkt en waar we ‘shortcuts’ kunnen nemen om te komen waar we willen zijn.
We persen God, de wereld, de cultuur en ons eigen leven in een kader dat we kunnen begrijpen. Vervolgens werken we binnen dat kader aan een versie van onszelf waar we mee kunnen leven. Met dit beeld identificeren we ons. We ontlenen er onze waarde aan en we gebruiken het als houvast voor de dingen die we doen.
De grap is, dat juist dit ons rusteloos maakt. Ons verlangen hiernaar kan niet bevredigd worden door een denkkader of een zelf geschapen identiteit. Augustinus van Hippo (354 - 430), de belangrijkste kerkvader van het Westen, zei hierover:
“Rusteloos blijft ons hart totdat het zijn rust vindt in U.”
In het Bijbelboek Prediker wordt deze rusteloosheid ook omschreven en komt de schrijver tot de volgende conclusie als ultieme ‘life-hack’:
“Vrees God, en houd u aan Zijn geboden, want dit geldt voor alle mensen.”
Zingeving en betekenis kun je niet ontlenen aan een zelfbedachte wereldvisie of identiteit, maar alleen door te rusten in Hem die jou gemaakt heeft.
