Ken je de bestseller van Mirjam van der Vegt: 'De kracht van rust'?
(Bekijk 'm hier): https://dagelijksebroodkruimels.nl/producten/de-kracht-van-rust/9789025909024
Ze begint het boek met de tekst uit ditzelfde hoofdstuk maar dan vers 6: 'Een hand vol rust is beter dan beide vuisten vol zwoegen en najagen van wind.'
Het is niet zo dat Prediker suggereert dat mensen beter niet kunnen werken. Integendeel, de schrijver gaat in het boek ook een aantal keer behoorlijk tekeer tegen luiaards.
Nee, het gaat om wat je verwacht te halen uit je arbeid. Is het najagen van een mooie carriére en een hoge positie in het management jouw doel? Nou daar is de schrijver van Prediker klip en klaar over: het levert je slechts afgunst op van je naaste.
Het is vluchtig. Het is als het najagen van wind.
'Najagen van wind'. Het klinkt poëtisch, maar tegelijkertijd ook heel vermoeiend.
Ken je dat gevoel? Dat je hard werkt, veel doet, maar altijd het gevoel hebt dat je niet klaar bent? Dat je nog net één stapje harder moet lopen, en dan zul je eindelijk vervulling vinden en rust hebben?
Het blijkt vaak een utopie. Want als je dan hollend en vliegend je vakantie inrent heb je misschien even tijd om op te laden, maar daarna moet je weer verder.
De vakantie is inmiddels zo'n twee maanden geleden. Verlang jij ook alweer naar rust?
'Een handvol rust is beter dan zwoegen'. Waar vindt jij je rust?
