Wat doe jij als bidden voelt als praten tegen de muur? Dat moment waarop je wacht, bidt, hoopt… en het blijft stil. Misschien herken je het: die neiging om het maar te laten zitten. Om jezelf te beschermen tegen teleurstelling. Want waarom blijven verwachten als je geen verandering ziet? Jezus vertelde een gelijkenis over een weduwe die bleef aankloppen bij een rechter die haar steeds wegstuurde. Maar ze gaf niet op. Ze bleef komen. Uiteindelijk kreeg ze haar recht. Niet omdat de rechter rechtvaardig was, maar omdat ze bleef vragen. “Zou God dan niet zeker recht doen aan Zijn uitverkorenen die dag en nacht tot Hem roepen?” (Lukas 18:7) Het schuurt. Want soms lijkt er niets te veranderen. Toch zegt Jezus: blijf bidden. Niet omdat God hardleers is, maar omdat bidden ons vasthoudt aan God. Niet alleen om iets te krijgen, maar om Hem zelf niet los te laten. Dat is misschien nog wel de grootste strijd in wachten. Niet dat we moeten volhouden in vragen, maar dat we mogen blijven in Zijn aanwezigheid. Bidden is niet alleen een noodoproep, het is de plek waar we geworteld blijven, zelfs als er niets lijkt te gebeuren. Heer, Ik leg dit voor U neer: (...). Soms wil ik stoppen. Soms is wachten zo moeilijk. Maar ik kies ervoor om bij U te blijven. Niet alleen voor een antwoord, maar voor Uzelf. Uw aanwezigheid. Ik verwacht U. Amen.
