Gisteren schreef ik over de zelfgecreëerde angst en hoe wij degenen kunnen zijn die uit onze eigen-gemaakte-angst kunnen loskomen.
Misschien is tegen jou ook wel gezegd dat als je gelovig bent, je niet meer bang hoeft te zijn omdat ‘in Gods liefde geen plaats is voor angst’. Dus stop je je angst weg, probeer je er niet naar te luisteren. Je bidt voor bevrijding en het komt niet. Maar wat als je jouw angst niet hoeft te verbergen?
Tijdens mijn therapie voor complexe PTSS keek ik ‘toevallig’ naar de grondtekst van Psalm 34:7. Check hoe het er letterlijk staat: "Ik zocht JHWH (de God die aanwezig is), Hij luisterde naar mij, en verloste mij van al mijn angsten. Mijn angsten keken naar Hem en begonnen te glanzen; hun gezicht werd niet beschaamd."
Lees dat nog opnieuw. Je hoeft je niet te schamen voor je angst. Ook David, Elia, Mozes en zoveel meer waren bang. Het is oké om je angsten onder ogen te zien en ze naar God te brengen. Blijf ze niet verstoppen, laat ze tot God spreken, eventueel met professionele hulp. Ze zijn veilig bij Hem. Hij brengt herstel, verweeft ze in de tijd tot iets moois in jou waarin de liefde van God gereflecteerd wordt.
