Pak vandaag eens deze psalm erbij. David schreef dit lied op het moment dat hij op de vlucht was voor Saul, die hem wilde vermoorden. Steeds zag David de dood voor ogen, hij was er continu voor op de vlucht. Ja, hij kende de beloften van God dat hij koning zou worden, maar op dit moment was niets hiervan zichtbaar.
En toch hoor je hoe David hier zijn veiligheid zoekt bij God. Hij kruipt in de schaduw van God, zegt hij, tot het doodsgevaar geweken zal zijn. “Want ik lig tussen de leeuwen, dus help mij!”. En dan … pakt David zijn ziel beet, en richt al zijn aandacht op de trouw en liefde van God. “Ontwaak, mijn ziel, ontwaak! Want mijn hart is gerust, mijn hart is gerust.”
Zo vaak zie je nog niet hoe God het zal doen, en toch, toch is het zo goed om je focus bewust te verleggen en dwars door de twijfel heen te zingen. Middenin de nacht te schuilen onder Zijn vleugels, je hart uit te storten voor God en te zingen voor je ziel, voor je gedachten.
Totdat het ochtend wordt. Want de morgen komt.
Hoe klinkt jouw lied?
