Loslaten. Het klinkt zo eenvoudig, maar als je er middenin zit, voelt het allesbehalve makkelijk. Hoe doe je dat? Je hoort het vaak: ""Geef het over aan God."" Maar hoe laat je iets los dat je diep van binnen bezighoudt? Hoe stop je met vasthouden aan wat je niet kunt veranderen? Volgens mij is overgave minder een actie en veel meer een houding. Niet iets dat je geforceerd probeert, maar een plek waar je in mag rusten. Niet dat je krampachtig moet loslaten, maar dat je je mag laten dragen. Het kan helpen om je handen letterlijk te openen als je bidt. Om hardop te zeggen: ""Heer, ik leg dit bij U neer."" Je kiest op die manier om je vertrouwen te plaatsen in Wie Hij is. Psalm 134 roept op om je handen te heffen naar God en Hem te zegenen, als een bewuste keuze om jezelf bij Hem neer te leggen en te zeggen door alles heen: “U bent goed. Wat U doet, is goed.”.
Bij de Northumbria Community klinkt dit gebed, een eeuwenoud gebed dat blijft klinken in kloosters, in huizen, in harten die verlangden naar rust: ""In Uw handen, Heer, leg ik mijn geest. Ik vertrouw op U, U bent mijn Helper en mijn God. U bent mijn schild, mijn sterke vesting. Heer, ik geef mezelf aan U, want U heeft mij verlost, trouwe God."" Kun je dit gebed uitspreken? Noem niet alleen je zorgen, maar leg ze écht in Zijn handen. Hij vangt je op. Hij draagt je. En Hij is genoeg.
