Een paar maanden geleden zat ik op een avond samen met Jeanne-Marij, mijn vrouw, op de bank te kijken naar het TV-programma ‘De Avondetappe’. Oud international en keeper van het Nederlands elftal, Edwin van der Sar, was de gast aan tafel. Blijkbaar had hij een pittige periode achter de rug; hij vertelde over hartfalen en herstel.
Op de vraag van de host van het programma, Dione de Graaf, of hij nog niet verlangde om weer aan het hoofd van een team of organisatie te staan, antwoordde hij het volgende:
“Nee. Voorlopig niet. Misschien wel nooit meer. Het leven wat ik nu leef is goed. Het is het leven waar iedereen ten diepste naar verlangt. Een leven zonder haast, zonder onrust in mijn systeem.”
Door de crisis in zijn leven was hij op een andere manier gaan denken. Los van wat hij bedoelde met ‘het goede leven’ is de boodschap die deze vertolkt krachtig;
Het systeem van de wereld creëert urgentie, haast en onrust. Je kunt hier pas aan ontsnappen als je op een nieuwe manier tegen het leven aankijkt. Als je je denken verandert. Vernieuwt.
