Je hebt gebeden. Gehoopt. Misschien heb je iets zien gebeuren. Maar het is nog niet compleet. Je voelt dat God aan het werk is, maar het lijkt halverwege te blijven steken. Dat is waar Ezechiël 37 over gaat. De dorre beenderen komen bij elkaar. Er ontstaat een leger. Alles is er. En toch… geen leven. Een halfway miracle. Wat doe je op dat punt? Accepteer je dat dit het dan is? Of durf je verder te kijken? God zegt tegen Ezechiël: Profeteer opnieuw. Roep Mijn adem. Want dit is niet het eindpunt. Wat zonder Geest dood lijkt, kan alsnog tot leven komen. Misschien sta je daar nu ook. Twijfelend. Is dit alles? Maar hoop is geen concessie. Hoop is de keuze om niet te stoppen, maar Gods Geest te blijven uitspreken over wat nog niet vol is. Romeinen 15:13 laat zien dat hoop niet iets is wat je zelf moet vasthouden, maar wat God in jou uitgiet. Hij wil je vervullen met vreugde en vrede, zodat je overvloedig bent in hoop – niet door eigen kracht, maar door Zijn Geest. Jezus noemt ons het licht van de wereld. Niet omdat we alles al begrijpen. Niet omdat we altijd zeker weten hoe het verder gaat. Maar omdat hoop zichtbaar wordt als je het doorgeeft. Licht is pas licht als het schijnt. Als het blijft branden, juist in het donker. Als jij Gods Geest blijft uitspreken over wat nog niet compleet is. Waar wil jij vandaag Zijn adem over uitspreken?
