Ontspanning. Rust. Een basisbehoefte van ieder mens. Ongeacht de omstandigheden waar je je in bevindt, ontspanning heb je nodig. En waar gebrek aan ontspanning ontstaat, ontstaat frictie. Soms fysiek, maar altijd mentaal.
Error
Zie het als een overbelaste computer, waarvan de koelven overuren draait. Als de harde schijf vol is en het werkgeheugen te weinig vrije ruimte heeft, wordt het systeem trager en trager. En bij iedere poging nieuwe bestanden op te slaan verschijnt de melding ‘ te weinig vrije ruimte beschikbaar.’ Herhaaldelijk negeren van deze melding, stug doorwerken en deze signalen laten voor wat het is leidt onherroepelijk tot falen van het systeem. Error.
Wat doe jij?
Zo werkt het ook bij mensen. De harde schijf van de één is misschien wat groter en een ander heeft weer wat meer werkgeheugen, maar uiteindelijk hebben we allemaal onze grens. De vraag is; wat doe je met de signalen? Negeer je ze, of geef je er gehoor aan? Grijp je in bij de eerste foutmelding of ga je door tot fatal error?
Analyse
Van de week had ik zo’n moment. Ik kom aan op het werk, pak een bak koffie en plof op m’n bureaustoel. Klam zweet op mijn voorhoofd en een rommeltje op m’n interne harde schijf. Een concrete planning voor die dag bracht zelfs geen structuur in de warboel van gedachten. Een paar slokken koffie verder zag ik mezelf, van de zijlijn bekeken, als sfeerbepaler in huize van der Veer. Ik zag hoe mijn werkgeheugen niet in staat was geweest om te schakelen tussen drukte en ontspanning, werk en privé.
Shema Jisraeel
Onderweg naar huis hoor ik een mooi woord uit Deuteronomium 6:4-9, het Shema uit de Thora, de Joodse geloofsbelijdenis. Over hoe rust de basis is voor actie. En hoe je door te luisteren naar God, Zijn plan met jou leert begrijpen. Dat God zo van oudsher al met Zijn volk omgaat;
“Hoor Israël, Adonai, onze God, is Één. Gij zult Adonai, uw God, liefhebben…”
Eerst horen, dan liefhebben. Eerst rust, daarna actie. Eerst luisteren naar Zijn liefde voor jou. Dan ga je Hem vanzelf liefhebben. Omdat Hij jou eerst liefhad.
Rust
Even rust dus. Knielen voor Zijn troon. Thuiskomen bij Vader. Genegenheid ontvangen voordat je weer uit kan delen. En daarna, gevuld met Zijn liefde en kracht, vanuit een ontspannen gedrevenheid weer aan de slag gaan. Papa helpen. Niet omdat Hij het Zelf niet zou kunnen. Maar gewoon, omdat Hij dat fijn vindt. En lukt het even niet omdat je harde schijf vol is of je werkgeheugen je in de steek laat? Hij is nooit teleurgesteld of boos. Veel meer bewogen en liefdevol. Verlangend naar jouw aanwezigheid. Zodat Hij Zijn hand op je schouder kan leggen en je bemoedigend toe kan spreken.
Actie
Met je voeten rotsvast op die Naam heb je weer kracht om de uitdagingen, verleidingen en tekortkomingen van je drukke bestaan het hoofd te bieden;
“Rain harder! I’ve my feet rocksteady on the Highest Name we can call! I will not be shaken!”
Martijn
