Zie je ook de twee contrasten hier? Alleen een dwaas veracht wijsheid en vermaning. Als je iets veracht, dan ga je erboven staan, toch? Dan zeg je in feite dat je het zelf beter weet, het “zelluf” beter kan en geen raadgevingen nodig hebt. Dat de wijsheid in jezelf te vinden is. Terwijl wanneer je blijft graven in die oneindige Bron van alle het goede, alle wijsheid en al het leven, dan groeit je ontzag. Een ontzag die je op je knieën laat vallen vanwege die grootsheid van onze altijd-grotere God.
“Luister, ik vertel je waardevolle dingen, mijn woorden zijn waarachtig. Mijn mond verkondigt slechts de waarheid, mijn lippen haten onbetrouwbaarheid. Op mijn uitspraken kun je vertrouwen, niets is vals of krom. Ze zijn duidelijk voor iemand met inzicht, eenvoudig voor wie kennis heeft verworven. Stel mijn lessen boven zilver, mijn kennis boven zuiver goud. Want wijsheid is meer waard dan edelstenen, alles wat je ooit zou kunnen wensen valt bij de wijsheid in het niet.”
Zegt jouw Schepper (Spreuken 8).
Net als gisteren opnieuw onze vraag: wat wil je ontdekken? Waar wil je in investeren? Wie wil je meenemen in het steeds-meer-leren-kennen van deze wijsheid?
