De vrouw stond daar, betrapt, verontschuldigd en volledig kwetsbaar. De menigte wilde haar veroordelen, haar straf was duidelijk. Maar Jezus? Hij zegt niets wat ze verwacht. Geen veroordeling. Geen harde woorden.
“Wie van jullie zonder zonde is, werpe de eerste steen.”
Zijn zachtmoedigheid verandert alles. De stenen die bedoeld waren om haar te breken, vallen op de grond. Wat ik zo krachtig vind aan dit moment is dat Jezus rechtvaardigheid en genade niet tegenstrijdig maakt. Hij is de Messias van Jesaja 42, die recht doet, maar ook barmhartigheid toont. Hij is niet zwak, maar Zijn kracht zit in Zijn vermogen om niet te veroordelen.
Hij was recht in wat Hij zei, maar Zijn woorden waren vol genade.
Jezus’ zachtmoedigheid roept ons op om anders te kijken naar degenen die falen. Want wij zijn allemaal die vrouw, betrapt, schuldig, zonder verdediging. Toch kijkt Jezus ons aan en zegt:
“Ga heen, en zondig niet meer.”
Hoe vaak oordeel jij te snel? Hoe vaak ben jij niet zoals Jezus in jouw reacties? Zachtmoedigheid roept ons om de wereld te veranderen door niet te oordelen, maar door genade te geven.
Zoals we die zelf hebben ontvangen.
