Ik sprak deze week iemand die elk jaar een bepaald jaardoel nastreeft. Zijn doel dit jaar is om minimaal twintig boeken te lezen. Maar ook rond grotere life events plannen jij en ik er op los. Over twee jaar begin je met de master zodat je het jaar daarop niet alleen een trede omhoog kan, maar misschien ook wel een schaal. Je spaart tot je een ons weegt, zodat je volgend jaar als gezin de Route66 kunt rijden in een grote Amerikaanse camper.
We zijn geneigd om veel en vaak vooruit te denken. Plannen te maken en dromen te dromen. De schrijver van deze Spreuk wil ons, in onze plannenmakerij, even aan het feit herinneren dat een mens van alles kan bedenken, maar dat deze voornemens slechts in werking treden door de toestemming van God. Hoeveel de mens ook bedenkt, het is God die kracht geeft en het laatste woord heeft.
Er spreekt ook een diepe afhankelijkheid uit dit vers. Wetende dat je slechts kunt lezen omdat Hij adem in je neus geeft, kunt studeren omdat hij een goed stel hersens heeft geschonken en dat je slechts Route66 kunt rijden als Hij je voorziet van een veilige vlucht. Wanneer je beseft, zonder Hem kan ik niks doen, dan mag je nog steeds je dromen en verlangens uitstippelen maar zal je ook tevreden capituleren als het weer eens anders gaat. Je zult beseffen dat het uiteindelijk de Heer is die bepaalt welke route je mag rijden.
