Toen ik op mijn 30e tot geloof kwam maakte ik een aantal radicale keuzes. Mijn leven ging upside down en, passend bij mijn karakter, stond vanaf dat moment álles in het teken van mijn zojuist ontdekte Heiland.
Nadat ik een periode had van diepe intimiteit met Jezus, brak ik door de korst heen en stak ik mijn hoofd boven het maaiveld.
Ik kon niet anders.
Iedereen moest weten dat Jezus’ liefde zélfs mij had bereikt en dat het nieuwe leven dat ik in hem gevonden had daarom echt voor iedereen beschikbaar was.
Jezus leefde en iedereen moest het weten!
Vol gas ging ik aan de slag en alles dat op mijn pad kwam en ook maar iets met het geloof te maken had zag ik als leiding van God voor mijn leven. Hij had een plan met mij en ik zou dat plan leven.
Met alles wat ik in me had.
Ik ging vol gas voor God en miste daardoor de bochten die hij in mijn weg met hem bedacht had. Ik vloog eruit en kwam terecht in een burn-out.
Want vol gas is niet Gods manier.
Groei gaat gestaag. Stap voor stap. Aan zijn hand.
