Om de lading van deze tekst goed te kunnen bevatten, moet je ongeveer 2000 jaar terug in de tijd gaan. Tegenwoordig weten we dat er een ongeluk kan gebeuren onderweg, maar we reizen makkelijk en rijden vaak iedere dag onbezorgd naar ons werk/school/etc. We geven onze partner misschien een snelle zoen als we weggaan of roepen over onze schouder; 'tot vanmiddag'!
Vroeger was dat wel anders.. Het meest bekende voorbeeld is de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Een man reisde van de ene stad naar de andere en lag uiteindelijk halverwege, flink toegetakeld in de berm, met de vraag of hij zou blijven leven. Dit beeld was in die tijd geen bizar verhaal, maar een herkenbare werkelijkheid.
Lees, met dit in je achterhoofd, nog maar eens de dagtekst van vandaag, in de NBV21 wordt het als volgt omschreven; Hij waakt over de paden van het recht en beschut de weg van wie Hem trouw zijn.'
God waakt over ons op onze levensweg. Die levensweg kan net zo gevaarlijk zijn als de wegen in Israël, 2000 jaar geleden. Het is dus geen rit die je fluitend doet.. zoals wij tegenwoordig in de auto stappen en mee neuriën met de radio. Nee dit is een reis die kan beangstigen, die kan overweldigen en kan leiden tot aarzeling om de reis te beginnen.
Maar God gaat mee! Hij waakt over je pad! Hij beschut jouw weg! Zo mogen we, vol vertrouwen, onze levensreis maken!
