Voor mijn doop in 1989 zongen we het volgende lied: Ik weet dat God de weg mij banen zal. Want als Jezus in mij woont en in mij Zijn Kracht betoont, weet ik het ook dat Hij mij leiden zal.
Een paar maanden later overleed mijn echtgenoot. Dwars door mijn tranen heen vond ik troost en kracht in dit lied. God liet mij zien: IK BEN bij jou en IK baan de weg voor jou en voor jouw kinderen. Als ik terugkijk, kan ik achteraf zeggen dat juist in deze periode mijn vertrouwen is gegroeid en mijn geloof zich heeft verdiept. Ik mocht ervaren dat Jezus altijd klaar staat om te troosten. Hij wijst de weg die je moet gaan, juist als het leven pijn doet.
Het is echter mijn eigen keuze of ik Hem toelaat in mijn verdriet. Bij elke keuze die we maken, mogen we Zijn Leiding vragen en uitzien naar de uitkomst die Hij zeker geven zal. Soms ziet het er anders uit dan wij verwacht of bedacht hadden. Ik had ook verwacht dat mijn echtgenoot niet zo jong zou overlijden, maar dat God een Wonder zou doen. Waarom dit anders is gegaan?
Ik heb jaren geworsteld met deze vraag en er is nog steeds geen antwoord. Maar ik weet dat God de antwoorden kent en dat Hij alles overziet. Als ik hier over nadenk, geeft het mij rust. Ik wil mijn Vader vertrouwen met heel mijn hart en mijn leven in Zijn Hand leggen, dan baant Hij de weg. Op mijn weg zal ik ongetwijfeld fouten maken en soms een verkeerde keuze maken. Maar op weg gaan met de Vader zal mij altijd op die plek brengen waar ik Hem ontmoeten zal.
Alles wat je meemaakt in jouw leven, mag je delen met de Vader. Als het leven niet is wat je hoopt of verwacht, mag je schuilen bij Hem. Hij is jouw Maker en weet wat je vandaag nodig hebt. Vanuit Zijn onvoorwaardelijke Liefde heeft Hij het beste met jou voor.
Ik bid je toe dat je vandaag jouw weg gaat met Hem, in de voetstappen van Jezus.
