Vertrouwen – het klinkt eenvoudig, maar het vraagt veel. Jezus volgen begint bij vertrouwen: dat Hij je leidt, zelfs als je niet weet waarheen. Salomo schrijft het zo mooi: vertrouw op de Heer met heel je hart. Niet een beetje, niet als je alles begrijpt, maar met alles wat je bent. Dat voelt kwetsbaar. Maar het is ook bevrijdend.
Ik moet denken aan een tijd waarin ik vastliep. Alles in mij wilde het zelf oplossen, maar niets werkte. Pas toen ik het losliet en bad: “Ik heb geen idee, maar U wel, dus ik ga achter U aan” kwam er rust. Niet meteen een oplossing, maar wel de ruimte om Gods leiding te zien. De woestijnvaders zagen vertrouwen als een daad van overgave. Voor hen was de woestijn een plek van stilte en focus, geïnspireerd door Jezus’ terugtrekkingen. Maar Jezus leefde Zijn geloof niet afgezonderd; Hij was juist te midden van mensen, in het gewone leven. Dat raakt me. Discipelschap vraagt niet dat ik me terugtrek uit het leven, maar dat ik midden in het leven Zijn stem leer horen en vertrouwen.
Jezus vraagt niet om perfectie, maar om je hart. Misschien voelt het onwennig, maar dat is waar discipelschap begint: vertrouwen dat Hij jouw paden rechtmaakt.
