Bij deze Bijbeltekst vielen mij vooral de laatste twee woorden op; 'vaste tred'. Wat is daarvan het tegenovergestelde? Dan moet ik denken aan een waggelende baby die net zijn/haar eerste stapjes zet. Heel onstabiel, wankelend, zoekend naar evenwicht.
Zo kan ook het begin van ons geloofsleven voelen; onzeker, wankel, zoekend naar evenwicht en stabiliteit.
Maar kijk eens naar een baby die al een tijdje kan lopen; soms rennen ze al zo hard dat je ze amper bij kunt houden. En hoe hij dat heeft gedaan? Door te oefenen. Door niet bang te zijn om te vallen. En als ze wel vallen al snikkend een knuffel te halen bij papa of mama en het vervolgens hardnekkig opnieuw te proberen.
God wil dit ook voor ons doen. Hij moedigt ons aan om te gaan wandelen op Zijn weg. Misschien eerst onzeker en waggelend. Maar als we vallen staat Hij voor ons klaar, met Zijn liefdevolle Vaderarmen wijd open.
En Hij belooft het ons; je zal lopen met vaste tred, als je maar weet welke weg je wilt inslaan, als je maar achter Hem aan wilt gaan!
