De behoefte om tijd met Jezus door te brengen zorgt er regelmatig voor dat ik buiten te vinden ben. Hardloopschoenen aan, rustig tempo en bidden maar. De waterkant heeft mijn voorkeur, het liefst zo vroeg mogelijk. Koud, helder weer, stevige, soms snijdende wind; ik hou ervan. Quality time met de Schepper. Vaak voel ik me klein op zo’n moment; Zijn schepsel in Zijn schepping in Zijn onmetelijke kosmos.
“..de liefde is Zijn banier over mij.” – Hooglied 2:4b –
Ik ben me bewust van Zijn grootheid en verwonder me over het feit dat Zijn ogen de hele aarde doorlopen. En dat ze mij zien. Écht zien, zoals geen mensenoog mij ooit zal kúnnen zien.
Smoorverliefd
En daarom hou ik ook zo van het Hooglied. Dat passionele boek uit het Oude Testament. Het boek waar de liefde tussen Jezus en Zijn volgelingen zo beeldend verwoord wordt. Tussen de Bruidegom en de bruid. Christus en Zijn kerk. Want de kerk, dat zijn wij. Dat heeft niets met stenen gebouwen en vroom gepraat te maken. De kerk wordt vertegenwoordigd door de groep mensen die álles van Hem verwachten. Die zónder Hem niets kunnen. Mét Hem alles. De groep mensen die zich herkennen in het Hooglied. Die smoorverliefd op Hem zijn.
Omgekeerde waarschuwing
Ik pak het Hooglied erbij en lees in hoofdstuk 2 tussen de liefdesverklaringen door steeds weer die waarschuwing die me prikkelt. Scherp houdt.
**“**Laat me je waarschuwen! Je moet de liefde niet opwekken of aanwakkeren! Totdat de tijd rijp is. Totdat je er klaar voor bent!” – Hooglied 2: 7 –
Hier wordt subtiel duidelijk gemaakt dat je nooit moet doen alsóf. Dat je niet moet imiteren. Niet vertellen over je liefde voor Jezus als je Hém niet persoonlijk kent. Let op: er worden hier geen voorwaarden gesteld! Geen voor wat hoort wat. Liefdevol wordt je verteld dat je niet hóeft te doen alsof. Dat je mág komen. Christus roept je namelijk!
Sta op!
Ik hoor de lokroep en móet reageren. Omdat ik niet anders kan. Want het is de stem van mijn Liefste. Hij is blank en Hij is rood..; Blank van de onschuld, witter dan sneeuw. Tegelijkertijd is Hij rood. Bloedrood. Van het vergoten bloed. Voor míjn zonden. Voor de jouwe.
“Kijk, daar achter de muur, daar staat Hij al en hij kijkt, Hij kijkt door het raam naar binnen.” – Hooglied 2: 9 –
Zittend aan de keukentafel is het realiteit; Hij kijkt door het raam naar binnen en Hij roept me. Hij roept ons. Jou! “Sta op, Mijn allermooiste, en kom!” Voor mij is het zo ontzettend realiteit vanwege de ontwikkelingen rond het platform DagelijkseBroodkruimels. Ontmoetingen, puzzelstukjes die op z’n plaats vallen, bemoedigingen onderling; mooie dingen!
Laat Mij je stem horen!
Mooie dingen, want midden in de drukte rondom de videokruimels die we dit jaar gaan brengen klinkt daar de stem van de Bruidegom! “Sta op en kom! Laat Mij je stem horen!” Christus verwacht ons. Verwacht dat we komen. Dat we spreken. Van Hém. Dat we goed nieuws brengen aan een wereld verloren in schuld.
“Laat Mij uw stem horen, want uw stem is zoet!” – Hooglied 2: 14b –
Jóuw stem!
Laat Hem ook jóuw stem horen. Want daar verlangt Hij naar. Hij verlangt ernaar Zichzelf aan jou te openbaren door tot je te spreken door heel gewone mensen. Nu door mij. Straks door je partner. Je zoon. Dochter. Vriend. Voorganger. Voorganger? Ja, want ook de voorganger is een heel gewoon mens. Geen andere kwaliteiten dan die, die door God gegeven zijn. En Hij, de Bruidegom, wil tot je spreken zodat jij ook gaat spreken. Gaat delen van wat je ontvangen hebt!
Geen imitatie dus, maar delen vanuit ontvangen liefde. Niet omdat anderen het ook doen, maar omdat Christus je roept! Sta op en kom! Christus verwacht je!
