De vakantieperiode zit er voor de meesten weer op. Voor ons, regio midden in ieder geval wel. Het leven van alledag is weer van start gegaan en de rust die de vrije tijd gaf is soms alweer ver te zoeken. Zélf heb ik wel baat bij dit ritme om verschillende redenen, maar niet in álles. Want, ik ben nog geen twee weken aan de slag en nu al loop ik het gevaar om me té druk te maken om té veel dingen. En dat terwijl dit juist het leerpunt was wat ik mee wilde nemen vanuit de vakantie het alledaagse leven in; ik moet nodig terug naar de basis!
Reminder
Het was afgelopen woensdag dat ik, samen met Jeanne-Marij, aan de keukentafel zat. Heerlijke bak koffie voor mijn neus, laptop opengeklapt voor me. Over het scherm heen, tussen de muisklikken door, probeerde ik een gesprek te voeren met haar, totdat ze me voorzichtig confronteerde met mijn valkuil.
“Wanneer dacht je de tuindeuren af te maken schat?”
De tuindeuren. O ja. Drie van de vier deuren waren één keer gelakt (twee door háár..), de vierde was geschuurd en uiteindelijk moesten ze allemaal twee keer gedaan worden. Mijn primaire reactie was om vol in de verdediging te schieten en haar te overtuigen van de prioriteiten die ik die dag stelde. Hoe meer ik dit probeerde, hoe slechter het leek te lukken. Haar tegenargumenten waren gewoon beter. Steekhoudend. Opeens bedacht ik me dat dit hetgeen was wat ik juist niet meer wilde laten gebeuren; Thuis laten lijden onder míjn prio’s. Ik móest ze dus wel gelijk geven…
“Je hebt gewoon gelijk lieverd..” (ik weet zeker dat dit tegen me gebruikt gaat worden…;-))
Terug naar de basis
Ik was er namelijk achter gekomen dat ik écht nodig terug naar de basis moest. Terug naar de fundamenten waar mijn leven op gebouwd is. En wees eens eerlijk; kijkend naar jezelf zijn dat vaak niet de dingen die wij zélf zo belangrijk vinden. Nee, de basis is mijn relatie met God, het gezin waar Hij mij rentmeester over gemaakt heeft en hetgeen waar ik naar mijn overtuiging door Hem voor geroepen ben.
En hoewel niet iedereen het ermee eens zal zijn en ik misschien sommige (heilige) huisjes omver zal gooien is het wel wat ik ga doen. Concreet betekend dat stoppen met sommige taken. Ik kan mij niet optimaal inzetten als ik mijn aandacht moet verdelen over vier organisaties. Vier werkvelden waar genoeg, meer dan genoeg, te doen is. En allemaal even belangrijk. Naar de mens gezien in ieder geval. Dus daarom: terug naar de basis, naar dat wat God van me vraagt.
Vragen
Klinkt mooi, maar het roept ook vragen op. Want wat wil God dan van mij? Wat is Zijn weg met mijn leven? En iets wat ik eerst als roeping zag, als bevestiging, kan dat vandaag veranderd zijn? Ik weet niet hoe jij daar mee omgaat, maar ik vind het lastig! Ik wil trouw zijn in álles maar loop tegen mijn eigen beperkingen aan. “Is dat Uw bedoeling?!”
Antwoorden!
Ik denk het niet. Ik geloof niet dat God wil dat ik alle ballen hoog probeer te houden. Omdat ik dat nergens lees in de Bijbel. Ik geloof dat Hij mij met een doel geschapen heeft. Dat Hij die weg met mij gaat. En dat ík ook weleens verkeerde keuzes maak. Mezelf vergis. Zijn leiding té graag wil zien in mijn leven en daardoor de plank missla. Eigenbelang, zoeken naar erkenning, een stem willen hebben binnen een organisatie; het zijn zomaar wat eigenschappen waardoor ik mezelf kan laten leiden. Ingepakt in mooie woorden kan mijn eigen ik me soms behoorlijk in de weg staan..
En voor jou?!
Herken je dit in je eigen leven? Hoe zit het met jouw prio’s? Wat doe jij met de lessen die je voorgeschoteld krijgt? Voor mijn gevoel is het iets waar behoorlijk wat mensen mee dealen. Je moet het alleen wel willen zien! En áls je het dan ziet, dan moet je ook tot actie overgaan. Iets met ‘hoorders en daders’…
Jacobus 1
Bijbelse principes erkennen, het gebrek eraan hérkennen en ze vervolgens toepassen in je leven. Dat vormt in mijn beleving een gezonde basis. In Jacobus 1 wordt de uitvoering van dit principe (horen en doen) uitgewerkt. Als je alleen hoort dan lijk je op een man die zichzelf in de spiegel bekijkt en direct na het weglopen vergeten is hoe hij eruitziet… Klinkt mij niet bijster intelligent in de oren! Ik ga dus maar (weer!) proberen een dader van het Woord te zijn. Niet alleen een hoorder.
Doe je mee?
