Zoals angst voor spinnen of de tandarts mensen verlamt, zo verlamt onzekerheid mij. Als de golf van onzekerheid mij probeert te verdrinken, dan geef ik me bijna daaraan over. Zeg maar gerust golven trouwens. Want het blijft niet bij één golf. Onzekerheid pakt me als ik zwak ben, draait me in het rond en laat me vervolgens een willekeurige kant op lopen. Ik heb dan geen enkel idee wat voor of achter, links of rechts, waarheid of leugen is. Ik begin te lopen, mijn gedachten gaan met me aan de haal en ik eindig ergens in een greppel. Figuurlijk gesproken.
In 2017 ben ik heel wat dagen onzeker geweest. Een beetje zoals vroeger. Toen ik jong was, was ik altijd onzeker over hoe ik eruit zag. Daardoor was ik altijd gespannen, maar ook heel stil en verlegen. Terwijl ik dat eigenlijk niet ben. Doordat ik veel last heb gehad van eczeem in 2017 keerde de onzekerheid regelmatig terug. Niet in kleine golven, nee hoor, denk aan vloedgolven.
Ik ben trouwens Marina (31), oprichter van ZoeteLiefde, een bedrijf om de wereld te overladen met zoete woorden van liefde. Ik dicht ook (mijn debuut boek Lily in the Wild Field publiceerde ik vorig jaar) en ik schrijf andere (hopelijk) inspirerende verhalen.
Regelmatig heb ik over denk blokkades heen moeten stappen (lees: trappen) om me niet door onzekerheid te laten verdrinken. Met een gezicht vol eczeem de deur uit. Wat maakt het uit als mensen kijken? En wat maakt het uit wat ze ervan vinden? Met opgeheven hoofd door Amsterdam wandelen. Niet verdrietig naar de grond kijken, maar juist sterk zijn in zwakte. Kwetsbaarheid is kracht.
Te is nooit goed, behalve tevreden
Toch voelde dat niet zo. De onzekerheid sloeg door naar mijn karakter. Iedereen is weleens onzeker, neem ik aan. Iedereen twijfelt weleens aan zichzelf. Maar als je constant het gevoel hebt dat je niet genoeg bent of teveel bent, dan is dat vreselijk vermoeiend en irritant, zacht uitgedrukt. Ik raakte daardoor in oorlog met mijn identiteit. Vaak dacht ik namelijk dat ik te zoet was, te gevoelig, in tijden te emotioneel, te snel persoonlijk geraakt, te lief, te zorgzaam. Te is nooit goed, behalve tevreden.
Niemand kon mij helpen deze gedachten te veranderen. Niemand op aarde, ten minste. De enige die mij geholpen heeft en nog steeds perspectief geeft, is Iemand met een hoofdletter. God de Vader, de God die hemel en aarde schiep, de God die zei dat er licht was en er was licht, de God die licht van donkerte scheidde, de God die de haren op mijn hoofd kent, de God die mij heeft gemaakt zoals ik ben voor een reden.
Je doet jezelf en God gigantisch tekort
Ik ben zoals ik ben, vanwege Gods liefde voor mij. Hij accepteert mij zoals ik ben. Ik zou hetzelfde moeten doen. Hij maakte mij in Zijn beeld en gelijkenis. Dus als ik twijfel aan mijn karakter, als ik onzeker ben, dan doe ik daarmee God tekort. Gigantisch tekort. En mezelf eigenlijk ook.
Positiviteit zaait liefde en hoop
Als je niet lekker in je vel zit of onzeker bent, dan wil je het liefst in je schulp kruipen. Dat heb ik tenminste. Alleen met je gedachten zijn. Het idee klinkt wellicht prettig, maar ik vind er niets aan. Mijn gedachten gaan met me aan de haal en als ik ze niet tot orde roep, dan blijven ze vechten voor mijn aandacht.
Veel van mijn vrienden weten dit niet, maar als ik onzeker ben, dan zoek ik juist contact met ze. Niet altijd om te zeggen dat ik onzeker ben, maar gewoon om mijn perspectief te veranderen. Om oprecht te vragen hoe het met de ander gaat, om gewoon spontaan te bellen voor de gezelligheid. Zonder dat ze het weten, hebben vrienden mij door onzekere dagen heen geholpen.
Vrienden kunnen echter niet altijd perspectief bieden. Daar heb je God voor nodig. God is niet van deze wereld, Hij staat er boven, dus Zijn perspectief is ook van bovenaf, niet vanuit de situatie. In het midden van je denkoorlog, bid tot God, zet aanbiddingsmuziek aan, schrijf je nare gedachten op en gooi ze daarna weg. Want negativiteit zaait slechts meer negativiteit. Maar positiviteit zaait liefde, hoop, kracht en doorzettingsvermogen.
Je onzekerheid is eigenlijk je kracht
God heeft me vorig jaar geholpen om balans te vinden en te houden. Dat rijtje wat ik eerder opnoemde, dat is mijn kracht. Je wordt altijd aangevallen op je kwaliteiten, maar zeg gewoon tegen je gedachten: #NotToday! Door mijn gevoeligheid ben ik empatisch en begrijp ik snel waar mensen door heen gaan. Door zoete woorden te spreken kan ik anderen bemoedigen als ze het moeilijk hebben. En door lief te zijn, is er meer ruimte om goede grappen te maken, omdat mensen het niet verwachten.
