George Floyd
De afgelopen weken overspoelde de media ons met berichten rondom racisme. De communicatie over de dood van George Floyd door politiegeweld zorgde er in alle lagen van de samenleving voor dat racisme de gemoederen bezighield.
De één vond alle ophef eromheen maar onzin, terwijl de ander gehoor gaf aan de oproep om op social media een ‘zwarte tegel’ te delen; Een zwart vlak in plaats van een foto om daarmee steun te betuigen aan alle anti-racisme demonstraties over de hele wereld.
Naar welke kant jouw persoonlijke gevoelens hierover ook uitslaan, feit is dat de mediahype om de gebeurtenis heen de wereld verdeelde in 2 of meer groepen. De Black Life Matters groepering werd (op)nieuw leven ingeblazen en duizenden mensen in verschillende wereldsteden gingen de straat op om te te protesteren tegen racisme en politiegeweld. Extreem rechts kreeg hierdoor ook een impuls en tegendemonstraties volgden in Londen, Den Haag en verschillende Amerikaanse steden.
Langzaam maar zeker ontstaan er kampen.
Voor- en tegenstanders van de protestacties.
Om wat voor reden dan ook.
Rimpels in het meer
Maar alles wat ik zie is een patroon; een beweging die zich voortdurend herhaald.
Een golfbeweging waar de volkenzee op meedeint.
Eerst is er een verstoring van de orde waar we zo aan gewend en gehecht zijn;
Een steen die in een rimpelloos meer gegooid wordt.
De aard van de verstoring maakt niet zoveel uit,
maar de omstandigheden veranderen.
De media pakt het onderwerp van de verstoring op en blaast het op om de nieuwswaarde te verhogen. Influencers voelen zich geroepen er ook iets van te vinden, vaak vanuit de angst om niet meer relevant te zijn als ze erover zwijgen, en de rimpels in het meer worden groter.
Het merendeel van de mensen begint mee te deinen en er ontstaat onrust.
Angst. Verwijdering. Verdeeldheid.
Steeds meer mensen en organisaties bewegen mee op die onrust tot er een tsunami van berichtgeving is ontstaan die steeds weer, onafhankelijk van het onderwerp, voor drie dingen zorgt;
Angst
Verwijdering
Verdeeldheid
Of het nu gaat om COVID-19, racisme, de huizenmarkt, politieke instabiliteit in het midden-oosten, religieuze vraagstukken of gender discussies.
Er is geen verschil. Dit is wat het teweegbrengt in de maatschappij. Dit is wat het doet met mensen. Misschien ook wel met jou.
Angst in je hart.
Verwijdering tussen mensen.
Verdeeldheid in de samenleving.
Bewustwording
Het kan zijn dat je bang was (of bent) om geïnfecteerd te raken met het corona-virus, met alle gevolgen vandien. We hebben allemaal de fysieke verwijdering ervaren door de maatregelen die ons vanuit de overheid opgelegd werden. De discussie over de juiste aanpak zorgde voor verdeeldheid.
Misschien raakt de racisme discussie jou persoonlijk en ben je bang wat je ervan zult merken als je morgen over straat loopt. Je voelt de verwijdering tussen jou en je buurman met een andere huidskleur. De mensen om je heen hebben er ieder hun eigen mening over gevormd; er is verdeeldheid.
Je maakt je zorgen over de toekomst van de kerk. Niet alleen vanwege de afgelopen periode maar al veel langer. De verwijdering tussen denominaties door verschillende dogmatische accenten zorgt ervoor dat het lichaam van Christus verdeeld is.
Angst zorgt voor verwijdering. Verwijdering zorgt voor verdeeldheid.
De vraag is of je het ziet.
Of je het wíl zien.
En wat je ermee doet.
Zie je, los van de steeds wisselende omstandigheden, wat er gebeurt? Zie je de realiteit achter de gebeurtenissen? Ben je je bewust van het gevecht dat zich achter de schermen afspeelt, vanaf het begin van de wereld?
Satan slijpt zijn messen en probeert de massa te vangen in zijn net van angst. Omdat hij weet wat angst met een mensenhart doet.
Accepteren of aanvaarden?
Accepteer je de verdeeldheid die hij daarmee creëert of zorg je, met jouw verzet hiertegen, dat de boze op zijn hoede is als jij de barricades beklimt? Dat er een fluistering door de gelederen van de demonen gaat als jij je stem laat horen? Dat er huivering is in het kamp van de duisternis omdat Jezus’ licht in jou de mensen om je heen beschijnt?
Accepteren is jezelf neerleggen bij de veranderde omstandigheden, puur omdat het in jouw beleving niet anders kan.
Maar er is een andere optie.
Er is een andere reactie mogelijk;
Aanvaarding.
Aanvaarden is de omstandigheden zien zoals ze zijn, beseffen waar jij persoonlijk wél invloed op hebt én daarnaar handelen.
Aanvaarding is overgave aan God.
Jouw werk in Zijn handen leggen.
Vertrouwen dat Hij,
Door Zijn werk ín jou,
Het werk van jouw handen
Zál zegenen.
Door dat besef en in dat vertrouwen, kun je stap voor stap voorwaarts gaan, in Zijn kracht.
Niet bang, maar onbevreesd.
Schouder aan schouder.
Niet verdeeld, maar als eenheid.
Het grote gevecht
Het is satans doel om overal waar hij kan het goede van God in deze wereld kapot te maken. Om angst te zaaien waar liefde hoort te zijn. Om mensen van elkaar te verwijderen, júist omdat wij gemaakt zijn voor intieme omgang met elkaar. Om daarmee te zorgen voor verdeeldheid in plaats van de eenheid en heelheid waar wij als mensen zo naar snakken.
Heel zijn tactiek hierin is erop gericht om de kerk kapot te maken. Om de volgelingen van Jezus hun kracht af te nemen. Om de impact van het koninkrijk van God zo klein mogelijk te laten zijn.
Laat ik het even bij de kerk houden en het effect van de afgelopen periode. Vanuit het geschetste bewustzijn is het goed om niet als een soort primaire tegenreactie volgas in te zetten op reanimatie van oude en vertrouwde manieren van kerk zijn. Laten we ook eens nadenken over wat God ons hier doorheen zou willen leren.
Niet dat Hij het de rimpeling van het kwaad, waardoor de omstandigheden veranderen, initieert, maar Hij zal álles gebruiken tot nut van de mensen die van Hem houden. Dat is toch wat wij ten diepste zijn als kerk? Mensen die van God houden omdat Hij éérst van ons hield?
###Voetafdrukken van Hoop**
Leg je je dus neer bij de omstandigheden door ze te accepteren en probeer je zo snel mogelijk weer terug te keren naar ‘normaal’, óf aanvaard je de verandering voor wat het is en zet je je in voor de opbloei van de kerk door dát te doen wat we op dit moment wél kunnen;
Met elkaar verbinden door Jezus die ons samenbindt,
Groeien naar Jezus, die het Hoofd is van Zijn lichaam, de kerk,
Op die manier een jaloersmakende voetafdruk van hoop achterlaten.
In een wereld die steeds harder draait, waar de rimpels in het meer in hoogte en frequentie toenemen, waar de massa steeds harder meedeint en mee schreeuwt, mogen wij als kerk voetafdrukken van hoop achterlaten door het getuigenis van de onderlinge liefde die wij als leden van hetzelfde lichaam hebben.
Een voetafdruk van aanvaarding, ongeacht etnische achtergrond.
Een voetafdruk van aanvaarding, door te handelen ondanks veranderende omstandigheden.
Een voetafdruk van aanvaarding, juist in de onderlinge verschillen die we als verschillende leden van het lichaam hebben.
Voetafdrukken van hoop.
In een wereld gevangen in angst.
De weg van acceptatie naar aanvaarding kan een lange en pijnlijke weg zijn. Een weg die je niet alleen kan en wil gaan. Die je niet alleen hoeft te gaan. Die je júist samen met Hem mag gaan.
OERBROOD
Dat is waar OERBROOD, ons groeiprogramma, komende maand over gaat; Accepteren of Aanvaarden. Benieuwd naar het hoe en wat? Kijk dan op https://dagelijksebroodkruimels.nl/oerbrood/ en schrijf je in.
Martijn
