Ik merk dat probeer te voldoen aan allerlei verwachtingen. Dat ik probeer te voldoen aan wat ik denk dat anderen van mij verwachten als dochter, als zus, als vriendin, als mede christen. Ik probeer te voldoen aan wat ik denk dat God van mij verwacht. En het lukt niet om rekening te houden met alle verwachtingen. Altijd schieten er dingen tussendoor Het gevolg is dat ik als een schip tussen allerlei ijsbergen door vaar. God een beetje, mijn omgeving een beetje en toch dicht bij mezelf proberen te blijven. En welke verwachting heb ik eigenlijk van mezelf? Waar is die op gebaseerd? Ik denk dat elk mens een bepaalde drang heeft om geliefd te worden, gewaardeerd. Om ergens bij te horen. Het aantal likes op Facebook werkt verslavend, het moeten er steeds maar meer worden.
God een beetje, mijn omgeving een beetje en toch dicht bij mezelf proberen te blijven.
Ik denk aan Jezus. Als er één was die te maken had met allerlei verwachtingen, dan was Hij het wel. Hij kwam uit de hemel op deze aarde met één doel. Door Zijn lijden en sterven zondaren weer terugbrengen bij Zijn Vader. En drieëndertig jaar lang heeft Hij dit doel voor ogen gehouden. Volmaakt vasthoudend, en niet in het minste belemmerd door allerlei verwachtingen. Hij gaf niet om populariteit, om complimenten. Wat voor Hem telde was de eer van Zijn Vader, zelfs al zou Hem dat Zijn leven kosten.
In het verhaal over de man met de lamme hand proberen de Farizeeën Jezus in de val te lokken. Ze staan klaar om toe te slaan, ‘als Hij deze man geneest op de sabbat dan hebben we Hem.’ Jezus wist het. Hij wist dat dit een valstrik was, dat dit voor hen weer een reden was om Hem te beschuldigen. Jezus had de man een seintje kunnen geven, en buiten het zich van de Farizeeërs stiekem kunnen genezen. Waarschijnlijk had ik dat zelf gedaan, bang voor beschuldigingen en boze woorden. ‘Je moet dingen niet zo op de spits drijven’. Maar Jezus deed het niet. Hij vraagt de man zijn hand uit te strekken, en geneest Hem. Voor de ogen van Zijn beschuldigers. Hij wist het, en toch heeft Hij geen seconde getwijfeld. Omdat het Hem ging om de eer van Zijn Vader. Dat ging boven roem, eer en populariteit. Dat ging zelfs boven de plek naast Zijn Vader in de hemel, in plaats daarvan hing Hij naakt aan het kruis. En zelfs daar kampte hij nog met verwachtingen. ‘Als U echt Gods Zoon bent, verlos dan Uzelf van het kruis.’ Hij had het kunnen doen. Deze opmerking moet Hem diep hebben aangetast in Zijn eer. Hij is toch de Zoon van God? En toch deed Hij het niet, Hij had genoeg bewijs geleverd dat Hij de Zoon van God was. Hij hing daar niet om te voldoen aan de verwachtingen van mensen. Hij hing daar om volmaakt de wil van Zijn Vader te doen.
Hij hing daar niet om te voldoen aan de verwachtingen van mensen.
Er is zoveel waarin ik meer op Jezus zou willen lijken. In liefde, in geduld, in wijsheid. Maar ook in die heilige doelgerichtheid, volkomen gericht op Zijn Vader. Doen wat Hij wil, in plaats van krampachtig willen voldoen aan wat anderen willen. Aan eisen die ik zelf heb gesteld. Er is altijd wel iets wat beter kan. Hoger, mooier, zelfs het beste is niet goed genoeg. En hoe harder ik ren, hoe vaker ik struikel en val. Maar ik mag vallen in Zijn handen. Ik hoef niet meer te rennen, ik mag rusten in Zijn offer. Doordat Hij volmaakt Gods eer heeft gezocht ziet mij nu als volmaakt, in Hem. Niet een beetje opgepoetst of deels gerenoveerd. Volmaakt. Hoe ik het zelf ook voel of ervaar, het staat vast. Omdat God Zelf heeft uitgeroepen: Het is volbracht!
Nadine Wilbrink
