Ben jij gelovig? En wat geloof je dan? Ben je christelijk of..? Zomaar wat vragen waar je als christen tegenaan kunt lopen. Zeker als je ervoor kiest om Jezus radicaal te volgen. (Kun je hiervoor kiezen dan?!) Om te ‘breken’ met je ‘oude leven’ en te gaan leven tot eer van Hem.
Breekpunt.
Als God roept, moeten wij antwoorden. Als Hij roept, antwoorden wij. Altijd. God roept, iedere keer dat jij over Hem hoort vertellen. Iedere keer dat je in de Bijbel leest. Als je kijkt naar Zijn schepping. En iedere keer antwoord jij; je geeft wel of geen gehoor aan de roep van God. Dus maak je iedere keer een keus. Het begint bij God en Zijn roep vraagt een reactie van jou.
“God roept, iedere keer dat jij over Hem hoort vertellen”
Als er een moment in je leven is geweest dat je gekozen hebt om gehoor te geven aan de roep van God, (je hebt dus zeker een keuze!) te gaan leven tot Zijn eer, dan komen er vragen. Vragen van mensen om je heen. Dichtbij of verder weg. Lastige vragen soms. Of in ieder geval vragen waarvan jij het beantwoorden lastig vindt. Ze gaan aan je zien dat je veranderd bent. Of aan het veranderen bent. Merken het aan je reactie op grove grappen. Zien het misschien aan je social media gebruik.. Er is in ieder geval iets wat ze triggert deze vragen te stellen.
Diversiteit.
Zoveel verschil in mensen, zoveel verschil in vragen. Religieuze mensen stellen religieuze vragen. Mensen die niet (in God) geloven vragen vaak recht op de man af. Soms met een spottende ondertoon. Vaak uit nieuwsgierigheid. Of interesse. Mensen die Jezus ook erkennen als Heer van hun leven stellen wéér andere vragen. Of je een keer op de koffie komt bijvoorbeeld. Die laatste is trouwens niet zo lastig. Je kunt er met een gerust hart ja op zeggen..!
Omhaal van woorden.
Religieuze mensen zijn mensen die meer waarde hechten aan de religie die om de relatie heen is gebouwd. De regeltjes, de do’s en don’ts zijn het houvast. Het fundament. De playground. De vragen komen dan ook vaak uit die hoek, uit dat referentiekader. Je woorden worden gewogen, nog eens gewogen en… te licht bevonden. Als je geen omhaal van vrome woorden gebruikt om de soevereiniteit van God te benadrukken bijvoorbeeld. Of als je gebruik van de ‘tale Kanaäns’ te wensen overlaat. Dan krijg je vragen. Lastige vragen.
De Bijbel benadrukt in Mattheus 6:7 juist dat je géén omhaal van woorden moet gebruiken. Dat doen de heidenen. Zij proberen door mooi te praten God te bewegen hun te redden. Het gaat hier weliswaar over het bidden maar ik ben er van overtuigd dat je dit door kan trekken. Naar je dagelijkse omgang met Hem. Maar ook naar je dagelijks leven. Je contacten. Je bent toch altijd christen? Of alleen als je bidt?!
Klare taal.
Mensen die niet geloven, of niet in God geloven, hebben vanzelfsprekend een andere invalshoek. Het gebruik van ‘vaktermen’ wekt juist argwaan op en creëert direct een ongewenste afstand. Wat in de religieuze hoek dus gewaardeerd wordt, wordt hier gezien als schijnheilig, hoogmoedig en onbegrijpelijk. Andere regels dus. De vragen zijn vaak ongecompliceerd, recht op de man af. Moeilijk te beantwoorden vaak. Zeker in gewone, klare taal!
Toch is dit wel waar Paulus ons in 1 Korinthe 9: 20-22 toe aanmoedigt. Om onder alle mensen, te worden zoals zij. Zodat je draagvlak hebt voor dat wat je verteld. Dit geldt overigens ook voor de eerste groep; Als je mensen wilt winnen voor het goede nieuws van God, leg je je eigen eer aan de kant. En stap je in hun comfortzone.
Koffie.
Bij de laatste groep kun je weer bijkomen van alle vragen en van je inspanning om deze te beantwoorden. Hier kan je tot rust komen. Je lekker laten zakken in een warm bad van herkenning. Bemoediging. Ik zie deze momenten als rustpunten in mijn leven. Koffiepauzes. Tijd om even op te laden. Om verhalen te horen van anderen. Hoe God werkt in hun leven, of door hen in het leven van anderen. Ik stel vragen. Krijg antwoorden. Antwoorden om nog eens over na te denken. Om te herkauwen. Vast voedsel, waar je iets aan hebt. Afhankelijk van je gesprekspartner of van je eigen mood is het de ene keer smeuïg en vol van smaak, de andere keer ietwat droge kost. Nooit zwaar op de maag, maar wel vullend. Gelukkig is er altijd koffie. Of thee natuurlijk.
