“Some time later the Moabites and Ammonites, accompanied by Meunites, joined forces to make war on Jehoshaphat.” – 2 Chronicles 20: 1-2 – (MSG)
Vriendschap
Een paar blogs geleden schreef ik hoe een vriend en ik op de top van een berg in Schotland de diepste verlangens van ons hart met elkaar deelden. De vriendschap die daar, op die berg gesmeed werd heeft de basis gelegd voor een steeds intiemer wordende relatie. We spraken naar elkaar uit dat het waardevol zou zijn om die relatie te onderhouden. Om elkaar op te zoeken. Te bemoedigen.
Nu, een paar weken later, besef ik ten volle de waarde van zo’n vriendschap. De onrust, waarover ik schreef in het blog ‘Rust’ is gebleven. Ondanks het feit dat ik meer rust genomen heb. Ondanks het feit dat mijn plannen voor de toekomst concreter werden. Ondanks het feit dat ik besloten heb een aantal zaken af te laten lopen en op andere minder te investeren. Veel ontmoetingen hebben we trouwens nog niet gehad nadien, maar áls we elkaar spraken was dat van hart tot hart.
Zo deelde ik dít met hem en vertelde hem over de strijd die ik erin zag. Ik vond het bijzonder te zien dat hij zich hierin niet herkende. Dat hij het niet zag als strijd. “Ik heb nooit strijd!” was zijn eerste reactie, om daarna, nadat hij dit toelichtte, mij te bemoedigen vanuit 2 Kronieken 20. “Het is niet jouw strijd Martijn, het is Zijn strijd. Hij gaat voor je uit en Hij heeft het goede met je voor.”
2 Kronieken 20
Ik zag een bange, smekende Josafat: “Shaken, Jehoshaphat prayed. He went to God for help.”
Een proclamerende Josafat: “O God, You hold all power and might in Your fist! No one stands a chance against You! And didn’t You make the natives of this land leave as You brought Your people Israel in?”
Een afhankelijke Josafat: “And now, it’s happened: men from Ammon, Moab and Seir have shown up. We are helpless before this vandal horde ready to attack us.”
Een vriend die opstaat: “Then Jahazael was moved by the Spirit of God. He said, “God’s word: Don’t be afraid! Don’t pay any mind to this vandal horde. This is God’s war, not yours! You don’t have to lift a hand in this battle; just stand firm!”
Een knielende Josafat: “Then Jehoshaphat knelt down, bowing his face to the ground, worshipping God.”
Niet mijn strijd
Even was ik Jehoshaphat. Ik zag mezelf, bang en biddend. Voor mezelf en anderen proclamerend wie God voor mij en anderen is. Tegelijkertijd mijn afhankelijkheid van Hem beseffend. Maar toch bang. En dan die vriend die opstaat. Die woorden van God spreekt. Op het juiste moment;
“Martijn, dit is Gods woord: Het is niet jouw strijd maar de Zijne.”
Dagboek
De volgende ochtend lees ik het stukje in mijn dagboek. Er worden drie teksten aangehaald die met andere woorden hetzelfde zeggen.
“Consider it a sheer gift, friends when tests and challenges come at you from all sides.” – James 1: 2 –
“Whatever I am, wherever I am, I can make it through anything in the One who makes me who I am.” – Philippians 4: 13 –
“People with their minds set on You, You keep completely whole. Steady on their feet.” – Isaiah 26: 3 –
The Message
The Message was duidelijk, ik wist wat te doen. En net als Josafat ben ik geknield voor God. Heb mezelf eraan herinnerd wie Hij is. Wat Hij gedaan heeft in het verleden. Wat Hij beloofd heeft te doen in de toekomst. Op basis van Zijn Woord. Omdat Hij altijd zegt wat Hij doet. Hoe en door wie Hij ook tot je spreekt. Je hoeft Hem alleen maar te vertrouwen…
In drieën
Het beste komt altijd in drieën. En ook van de week werd de trilogie compleet gemaakt. Vanochtend, zondagochtend, hoorde ik de ping van mijn mobiel in mijn broekzak; dezelfde vriend, die opgestaan was. “Moge Martijn, moest aan je denken vanmorgen en wil je bemoedigen met Spreuken 3:33b en Psalm 1: 3.”
“He blesses the home of the righteous.” – Proverbs 3: 33b –
“You’re a tree replanted in Eden, bearing fresh fruit every month. Never dropping a leaf, always in blossom.” – Psalm 1: 3 –
Ik ben ontroerd door zo’n vriend. Geraakt door de echtheid. En met een dikke glimlach op mijn gezicht sms ik hem terug; “Bedankt, pap!”
Martijn
