“Martijn, ik ben niets waard. Onwaardig voor een heilig God. Doemwaardig zelfs.” Indringend keek Marcel me aan. Zijn woorden én zijn blik raakten me en echoën nog lang na in mijn gedachten. “Ik ben niets waard.” Woorden die uitgesproken werden in het volledige besef van Gods heiligheid en in volledige ónwetendheid van Gods kijk op mensen. David zegt in Psalm 139:
“U was het die mijn nieren vormde, die mij weefde in de buik van mijn moeder. Ik loof u voor het ontzaglijke wonder van mijn bestaan, wonderbaarlijk is wat u gemaakt hebt. Ik weet het, tot in het diepst van mijn ziel.”
Jij Bent uniek
God loven omdat Hij jou gemaakt heeft zoals je Bent. Hem daar dankbaar voor zijn én daaruit leven. Het lijkt zo makkelijk en misschien ook zo logisch, maar tegelijkertijd blijkt het voor veel mensen het moeilijkste te zijn wat er bestaat. Onder de dekmantel van Gods almacht en heiligheid vinden duizenden christenen een excuus om niet het leven te leiden waarvoor God ze gemaakt heeft. En om eerlijk te zijn; ook ik ben geen superchristen. Het lukt mij ook zeker niet altijd! Soms wel. En ín die momenten ervaar ik wat het is om te léven. Leven met de hoofdletter L. Het leven waarvoor ik gemaakt ben. Want God heeft ieder mens, ook jou, een stukje verantwoordelijkheid gegeven, een plaats in de tijd, een rol in de samenleving, een unieke invulling van je tijd hier op aarde. Uniek in de volledige betekenis van het woord.
Als jij het niet brengt, is het er niet.
Als jij de waarde, die God aan jouw leven geeft niet erkent en er geen woorden aan geeft, ontstaat er een vacuüm. Ongewenst en onbedoeld. Want God zág jou. Hij zág jou in de buik van je moeder. Hij maakte je wonderlijk. Vól met unieke eigenschappen, die ook in hun combinatie nog eens uniek zijn. Waardevol.
Woorden hebben kracht!
De woorden van Marcel hebben kracht. In zijn eigen leven én in het leven van de mensen in zijn omgeving. Jouw woorden ook. Over de kracht hiervan zijn boeken vol geschreven. De Bijbel zegt: “Woorden hebben macht over leven en dood, wie zijn tong koestert, plukt daarvan de vruchten.” Als je je tong gebruikt om waarheid over jezelf en anderen uit te spreken, is je tong een bron van leven. Hiernaast is je tong ook de spreekbuis van je hart. Daarom zegt Jezus ook dat “Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in Mij gelooft.” De dingen die je zegt laten zien wat je ten diepste gelooft. Over God. Over jezelf. Over jij in Hem en over Hij in jou.
Door te zeggen dat hij niets waard is, laat Marcel zien wat er in zijn hart leeft. Het maakt zijn Godsbeeld zichtbaar en het beeld dat hij van zichzelf heeft. Het laat ook zien dat hij berust in zijn zelfbedachte nederlagen. Dat hij de strijdbijl heeft begraven, terwijl Paulus juist zegt: “Strijd de goede strijd van het geloof, win het eeuwige leven waartoe je geroepen bent..” Niet berusten dus, maar strijden!
Een strijdbaar hart
“Waar het hart vol van is, daar loopt de mond van over.” Een strijdbaar hart produceert woorden vól levenskracht. Woorden die leven geven, die kracht hebben. Kracht om te zijn wie je bent ín Christus. Kracht om invulling te geven aan de tijd die God jou hier geeft. Op de manier zoals alleen jij dat kan. Met jóuw gaven en talenten. Om de plek in te vullen die God speciaal voor jou overgelaten heeft. Omdat Hij jou heeft gemaakt tot wat je nu bent; in Christus Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden die God heeft voorbereid.
Woorden geven aan Zijn daden
Door hier woorden aan te geven in je eigen leven, zul je beter in staat zijn weerstand te bieden aan de stroom van halve waarheden die je tegenkomt. Je zult ontdekken dat een halve waarheid niets meer is dan een hele leugen. Dat satan je in wil pakken, vermomd als een engel van het licht. Door woorden te geven aan Gods waarheid voor jou sta je vast in de vrijheid waarmee Christus jou vrijgekocht heeft.
Ik wens je woorden van leven toe, gesproken door jouw mond, uit de bron van jouw hart, gelouterd door de Heilige Geest. Woorden die als water over het gebied van jouw invloed stromen. Woorden van God die een oase creëren rondom de boom van jouw bestaan. Dan zal je zijn als een boom, geplant aan stromend water. Op tijd draagt hij vrucht, zijn bladeren verdorren niet. Alles wat hij doet komt tot bloei.
Vraag jezelf eens af: 1. Zijn mijn woorden tot zegen voor mezelf en voor anderen? 2. Wat zegt dit over het beeld dat ik van God heb? 3. En wat zegt dit over het beeld dat ik van mezelf heb? 4. Hoe kan ik mezelf erin oefenen om, óók met mijn woorden, meer op Christus te gaan lijken?
