Om maar gelijk met de deur in huis te vallen; Dit blog is voor twijfelaars. Twijfelaars in het geloof. Twijfelaars aan het kindschap. Aan het horen bij het volk van God. Aan het wedergeboren zijn. Nieuw in Christus. Hoe jij het zelf ook noemt twijfelaar, dit blog is voor jou.
De spiegel.
Twijfelen doe ik zelf ook. Niet altijd, maar veel te vaak. Zelf geef ik meestal mijn roots daar de schuld van. Al zie ik ook in dat dat een schutting is om achter weg te kruipen. Dat ga ik dus niet doen in dit blog. Ik ga jou, twijfelaar, een spiegel voorhouden. En ik ga naast je staan, en je vertellen wat je ziet. Ik ben tenslotte ervaringsdeskundige. Het is geen zelfgemaakte spiegel, maar een goeie, een betrouwbare. Je kan hem vinden in Joh. 14: 20-21;
“Op die dag zult u inzien dat Ik in Mijn Vader ben, en u in Mij en Ik in u. Wie mijn geboden heeft, en die in acht neemt, die is het die Mij liefheeft, hem zal Mijn Vader liefhebben; en Ik zal hem liefhebben en Mijzelf aan hem openbaren.”
Mijn referentie.
Mijn twijfel, beste twijfelaar, uit zich vaak in een vraag die ik mezelf onbewust stel. Het begint op een gegeven moment een beetje te knagen. Uiteindelijk is het geen knagen meer, maar knalt de vraag mijn gedachten in; Hou ik wel écht, wel genoeg van Jezus? Heb ik Hem lief? En wat is liefhebben dan? Hoe uit zich dat? Vragen die mijn gedachten verwarren en die mijn focus afleiden van Jezus en richten op mezelf.
Deze vraag duikt bij mij op omdat ik iets ontdekt heb bij mezelf. Ik ga twijfelen aan mijn liefde voor Jezus omdat ik merk dat ik mezelf best wel een beetje belangrijk vind. Best wel heel erg eigenlijk. Ik vind het belangrijk om gewaardeerd te worden, om erkenning te krijgen. Zelfs binnen de kleine dingen die ik in Zijn koninkrijk mag doen. En kríjg ik die erkenning, die waardering, dan maakt dat me trots. Dan voel ik me goed. Een goeie christelijke gast, die zijn taken goed oppakt. Die gezegend wordt. Die lekker meedoet.
Kort gezegd verlang ik naar erkenning. Daar verlang ik naar omdat ik van mezelf hou (gelukkig!). Verlangen ontstaat namelijk uit liefde. Voor iets of voor iemand. In dit geval dus voor mezelf. Anders gezegd; Liefde zorgt voor verlangen.
Nu heb ik nog een verlangen. Dat verlangen gaat dieper dan het verlangen naar erkenning. Het is het verlangen om Jezus te kennen zoals Hij is, helemaal, volledig. Om zuiver en oprecht voor Hem te leven. Een verlangen waar ik voor mijn gevoel nooit genoeg aan voldoe. Maar ondanks dat een helder en krachtig verlangen, dat mijn leven veranderd heeft en vanaf dat moment bepaald!
Herkenning?
Misschien herken je je in mijn battle, in het voorbeeld dat ik hierboven schets. Misschien ook helemaal niet. Heb je een andere reden voor je twijfel. Maar je twijfelt. En je twijfelt omdat je verlangen hebt. Want zonder verlangen had je ook geen reden om te twijfelen. En verlangen is het gevolg van liefde, daar waren we al over uit..
Voorbeeld.
Stel je eens voor dat je smoorverliefd bent op iemand. Dat er iemand in je leven is waar je naar verlangt. Dat verlangen wordt aangewakkerd door liefde! Omdat je van diegene begint te houden. Had je dit niet, dan zou het je koud laten of diegene bij je was of niet. Mee eens toch?! Er is dus van jouw kant liefde naar diegene. En vanwege die liefde, verlang je ernaar dat diegene jouw liefde beantwoord. Je denkt erover, tobt erover, ligt er van wakker en haalt misschien wel de gekste dingen uit. Allemaal omdat je wilt weten of die liefde wederzijds is. Of hij beantwoord wordt. En dát, dat is je twijfel!
Jouw twijfel aan Jezus’ liefde.
Verlang je ernaar om Jezus te kennen, twijfelaar? Zou je naar Hem kunnen verlangen zonder Hem lief te hebben? Verlangen kwam voort uit liefde weet je nog? Je hebt Hem dus lief! Al durf je het zelf misschien niet eens liefde te noemen, want je twijfelt zo.. Weet je waarom? “Wie Mijn geboden heeft en ze in acht neemt..” Je kán Zijn geboden niet naleven! Er niet aan voldoen! Dáárom twijfel je! Maar lees dan eens goed; Jezus zegt ook niet dat je ze moet voldoen, je moet ze in ácht nemen. Voldaan zijn ze al. Volledig. En jij kent ze maar al te goed, die geboden. En wat néém je ze in acht. Zo zelfs, dat ze een blokkade voor je zijn geworden! De grond van je twijfel!
Jezus’ antwoord.
Maar wat zegt Jezus hier nu precies?
- “Wie Mijn geboden kent..” (je kent ze!)
- “.. en ze in acht neemt..” (dat doe je, daarom twijfel je!)
- “..die is het die Mij liefheeft.” (conclusie van Jezus Zelf!)
Twijfelaar, je hebt Jezus lief! Kijk nu nog maar eens in de spiegel!
- “Hem zal Mijn Vader liefhebben..” (kind van God!)
- “.. en Ik zal hem liefhebben..” (Zijn volk, aangenomen, gered, verlost!)
En dat is nog niet alles; nu komt het mooiste! De belofte! God bewaart het mooiste altijd voor het laatst. Jezus belooft dat Hij Zich aan jouw zál openbaren! Niet misschien, of als je aan van alles en nog wat voldoet, maar vast en zeker!
- “.. en Mijzelf aan hem openbaren.” (zekerheid!)
Dat, lieve twijfelaar, is misschien wel de mooiste belofte, de mooiste zekerheid voor jou! Het gaat gebeuren! Jezus zegt het Zelf! Op die dag, als dat gebeurt, zul jij zien dat jij, Vader God en Jezus een eenheid vormen (vs 20). Jezus in de Vader, jij in Jezus en Jezus in jou. Een prachtige eenheid in volmaakte harmonie samengebracht door de Geest!
Twijfel je nog? Nee toch?!
