Posts

Eerlijk gezegd en goed kijkend naar mezelf kan ik niet zeggen dat ik me nooit schaam. Ik schaam me best wel eens. Regelmatig zelfs. Niet zozeer voor wie ik ben of wat ik doe, maar ik schaam me wel eens voor dat waar ik voor sta. Of eigenlijk voor het vert

Vorige week zag ik op YouTube een video van de Amerikaanse voorganger Francis Chan. Ik werd bijzonder geraakt door de boodschap van zijn vrouw. Voorafgaand aan de preek sprak zij de groep jongvolwassen singles toe uit Deuteronomium 30. Terwijl ik dit hoor

Ben jij gelovig? En wat geloof je dan? Ben je christelijk of..? Zomaar wat vragen waar je als christen tegenaan kunt lopen. Zeker als je ervoor kiest om Jezus radicaal te volgen. (Kun je hiervoor kiezen dan?!)  Om te ‘breken’ met je ‘oude leven’ en te gaa

De casus. De stille afwezigheid van woorden beukt nog na op mijn trommelvliezen. De ontbrekende begroeting, de wegdraaiende blik. ‘De ontmoeting’ was onvoorbereid. De emotie van het moment daarom des te puurder.  Échter. Onverbloemd. Rauw. En hoewel mijn