In het verhaal van Martha en Maria, wat je vandaag gelezen hebt (of had moeten lezen ;-)), komt Martha er over het algemeen wat bekaaid vanaf. Vaak wordt zij weggezet als de persoon die het allemaal niet snapte, terwijl haar zus, Maria, precies zag wat belangrijk was.
Maar laten we Martha ook gewoon de credits geven die ze toekomt;
Zij zag haar werk en deed wat er gedaan moest worden. Het probleem was alleen dat ze erdoor geconsumeerd werd. Ze was niet meer bezig haar takenlijst weg te werken, maar de taken waren in haar hoofd gaan zitten.
Ze gaf ze de hoogste prio en maakte ze nog belangrijker dan de oorzaak ván die taken;
Jezus.
Zonder Hem waren haar taken er niet geweest en, simpel gezegd; dat was het enige wat ze uit het oog was verloren.
Herkenbaar? Dat je zo in beslag genomen wordt door de dingen die je moet doen, dat je geen oog meer hebt voor het waarom ervan?
