Ik vind mijn brein de meest complexe machine op deze aardbol. We hebben gemiddeld vijftig duizend gedachten per dag en toch wil ik er maar al te graag een beetje vat op hebben. Zo kan ik soms echt verdwijnen in gedachten die niks met het moment van doen hebben. Er zijn van die ochtenden dat ik een storm van gekakel onder de douche voorbij zie komen. In plaats dat ik mijzelf herpak en al zingend dankbaar ben voor de heerlijke douche, blijf ik stil staan bij niet bereikte doelen en de pijn die mensen mij hebben aangedaan. Zelfs van jaren terug.
Invloeden
Welke nieuwe en interessante ontdekkingen ik ook doe, een ding weet ik zeker: mijn gedachten zijn af en toe bijzonder vermoeiend.
‘Kom op Lin, doe niet zo stom en focus je op het nu,’ is wat ik dan tegen mijzelf zeg. Waardoor ik van die vijftig duizend gedachten alweer een vinkje kan zetten in het negatieve rijtje.
‘Oeps, is het weer mislukt.’ En nog eentje.
Ja, ondanks mijn gebed, trap ik bij tijd en wijlen toch weer in die negatieve gedachten die vanuit faalangst worden aangeboden. Het is de bedoeling dat wij ons denken goed gebruiken en niet aan de haal gaan met negatieve gedachten. Zien dat ik ze heb, is de eerste stap. Ze naar het licht brengen de tweede.
En, zo gebeurt het dat ik een paar weken terug weer eens wakker word van een angstige droom en de neiging heb om gedachten te produceren die mij echt niet van dienst zijn. Ik besluit mijn bijbel te pakken en duik de keuken in. Ja, het is 05.00 uur. Het hele gezin ligt nog te tukken, maar ik weet dat God mijn brein beter kan sturen dan ik. Hemelse gedachten werken echt een stuk beter dan eindeloze slachtoffer-gesprekken, kan ik je zeggen.
Toch twijfel ik even als mijn tenen de koude keukenvloer aanraken en mijn donzen dekbed van boven roept. Ik kan ook wegduiken van alles en iedereen en mijzelf voor de gek houden dat er niks aan de hand is. God roept mij, maar ik ben toch echt zelf verantwoordelijk of ik de verkeerde partij de baas laat zijn over mijn leven of nuttige gedachten laat regeren. ‘Hup, doe gewoon de kachel aan, pak een bak koffie en ga zitten.’
De wereld heeft de laatste week een print in mijn gedachten gestopt en dat oeverloze geklets kan een enorme lijdensweg worden als ik mij niet vul met Gods positieve gedachten over mij.
Wat overwint er dan, zou je denken?
Dat is de wetenschap dat God het beter weet dan ik en ik Hem hoger stel dan mijzelf. De wereld heeft de laatste tijd een print in mijn gedachten gestopt en dat oeverloze geklets kan een enorme lijdensweg worden als ik mij niet vul met Gods positieve gedachten over mij. Of het nu 05.00 uur is of niet. Tijd is immers door mensen bedacht en Jezus bad weleens veertig dagen lang, dus dat uurtje van mij stelt echt niks voor. Ik herpak mijzelf, omdat ik weet dat God mij een onveranderbare veiligheid geeft die er uiteindelijk voor zorgt dat ik vrij gezet word. Keer op keer.
Bevrijding
Terwijl ik de bijbel lees en mediteer kom ik tot rust. Lichamelijk en geestelijk. Buiten is het donker en wanneer ik de brievenbus hoor klapperen vanwege de krant, zie ik dat ik al een minuutje of veertig in Zijn aanwezigheid ben. Ik adem in en uit en merk dat vreugde en vertrouwen altijd terug komt na gebedstijd. In de stilte herontdek ik mijzelf in Christus en ben ik blij dat ik besta. Ik besta, dus ik denk. En, niet andersom. Ik hoef alleen maar vol te houden en mijn gedachten en onzekerheden aan God te geven. Ik kom dan in een staat van zijn die alles overstijgt. Zijn liefde zorgt er namelijk voor dat goede gedachten ontvouwen en al mijn verkeerde aannames niet meer regeren. Als ik vervolgens op mijn inspirerende kalendertje kijk met een vers uit 2 Kronieken 30:9 wordt het bevestigt.
‘Kind van God, wees vasthoudend en heb geduld. Als je valt, luister dan niet naar de beschuldigingen en hatelijkheden van de boze. Sta weer op en wandel weer met God. Hoe vaak je weer op moet staan? Totdat je vrij bent.’
Ik denk dat ik, met deze wetenschap, nog even lekker in mijn bedje duik. Dat wordt een hemelse tuk.
O ja, en ik laat mij de aankomende tijd niet meer zo foppen. Ik weet het zeker.
