(Vervolg op “Ontregeling“)
In Matteüs 12:1-8 heeft Jezus een gesprek hierover met de machthebbers, de elite van Zijn tijd. De bewakers van de regels. Het is een gesprek over werk, sabbat en de tempel. Over regels die God ingesteld heeft en of je je daar wel of niet aan dient te houden. De Farizeeën vinden dat Jezus’ discipelen zich niet houden aan de regel van de sabbatsrust. Daarmee ontheiligen ze de sabbat. Het antwoord van Jezus is verrassend. Hij verlegt de focus van de regel naar de uitzondering.
Van het resultaat naar de idee.
Van de letter naar de geest.
Hij zegt: David ontheiligde ook het heilige door brood te eten dat alleen voor de priesters bestemd was. Toch was hij niet schuldig.
Raar argument eigenlijk: “Ja maar, David deed het ook..!”
Maar Jezus gaat verder: “De priesters ontheiligen de sabbat ín de tempel door daar hun werk te doen. Toch zijn zij niet schuldig.
Dan zegt Jezus:
Ik ben meer dan de tempel.
Ik wil barmhartigheid en geen offer.
Ik ben Heer van de sabbat.
De discipelen ontheiligen Jezus niet door aren te plukken en te eten op de sabbat.
Jezus is gericht op genade en niet op de regels. De discipelen ontheiligen de sabbat ook niet, omdat Jezus Heer is van de sabbat.
Tegen de Farizeeën zegt Hij:
“Als je had begrepen waar de sabbat voor dient, had je dit nooit gezegd.”
Ze keken naar de letter van de wet en hadden geen oog voor de geest van de wet.
De geest, de reden, van de regel van sabbatsrust was namelijk het welzijn van de mens.
