Eerlijk gezegd en goed kijkend naar mezelf kan ik niet zeggen dat ik me nooit schaam. Ik schaam me best wel eens. Regelmatig zelfs. Niet zozeer voor wie ik ben of wat ik doe, maar ik schaam me wel eens voor dat waar ik voor sta. Of eigenlijk voor het vertellen ervan. Waar sta je voor dan, vraag je? Nou, ik sta ervoor dat het Evangelie van Jezus Christus de kracht van God is voor iedereen die gelooft!
Uitleg.
Dat is nou net het punt. De crux. Leg dat maar eens uit. Op een manier zodat je niet te kort doet aan de message. Dat is het spanningsveld waar ik me vaak in bevind. En waar mondt dat soms in uit? In schaamte. Ervan afzien de boodschap te vertellen. Er omheen draaien. Niet zeggen waar het op staat. Omdat ik me schaam dat ik het wél geloof? Nee, dat niet zozeer. Ik heb best een groot hart. Maar soms geneer ik me er voor omdat ik het belangrijker vind wat de mensen van me vinden. Mijn vrienden, mijn collega’s.
Second hander.
Ik besef dat ik op die momenten een ‘second hander’ ben. Iemand die altijd probeert om er zelf goed uit te komen. Credits te krijgen. Die zich zo draait en keert dat niemand zich stoort aan scherpe randjes. Die niet het risico wil lopen mikpunt te worden van spottende blikken, gossip. Die zichzelf stelt boven datgeen waar hij voor staat; iemand die leeft uit de tweede hand.
Jezus.
Ik voel hierin mijn beperking maar merk dat ik Jezus duidelijker zie. Duidelijker zie hoe volmaakt schaamteloos hij was. Jezus was Iemand die leefde uit de eerste Hand. De hand van God. Hij liep hier rond in het volle besef dat Hij de Zoon was, de Redder, God uit God! Maar.., Hij was hier als Mens. 100% Mens. En Hij had Zijn Vader nodig. Keihard. Net als ik.
Waar hield Hij Zich aan vast? Was dat dan tóch het feit dat Hij altijd besefte God te zijn? Nee. Zeker niet.
“Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen en de schande veracht” – Hebr. 12: 2 –
Het geheim.
Dát was Zijn geheim! Hij dacht steeds aan de vreugde, aan de eer en de glorie die zou volgen! Dáárom heeft Hij de schaamte veracht! Hij was een Mens, precies zoals ons. Heeft zeker de verleiding gevoeld. De verleiding om toe te geven aan de schaamte. Maar Hij heeft het nooit gedaan. Hij verachtte de schaamte!
En ik dan?
Ik ben Jezus niet, maar Hij is wel mijn Voorbeeld! Hoe moet ik hiermee omgaan? Ik kan niet voorkomen dat het schaamtegevoel me bekruipt. Laat dit dan ook héél duidelijk zijn; ik moet me niet schuldig voelen over het gevoel van schaamte. Het gaat om mijn reactie!
Gevecht.
Schaamte is een veelgebruikte, vurige pijl van de duivel. Ik zal hier dus tegen moeten vechten! Me moeten verweren. Hoe? Door mijn schild van het geloof op te pakken. Het schild waarmee ik alle vurige pijlen kan uitblussen (Ef. 6:16)! Ik weersta hiermee de schaamte en proclameer, kijkend naar Jezus, dat ik de schaamte veracht. Ik pak mijn zwaard, de Bijbel, ervan overtuigd dat ik de schaamte daarmee een genadeklap kan geven. Ik lees Romeinen 1: 16. En daarin ontdek ik het meest overtuigende argument om deze schaamte te overwinnen.
Een kracht van God!
“want het is een kracht van God voor ieder die gelooft – Rom. 1: 16 – “
Het goede nieuws van God, het Evangelie, is een kracht van God! Daarom schaam ik me er niet voor! Jezus stierf zodat ik niet hoef te sterven. Hij leeft zodat ik zál leven. Hij is opgestaan uit de dood als de Zoon van God met kracht! (Rom. 1: 4)
Geen schaamte meer.
De schaamte voorbij dus. Geen schaamte voor de Naam van Jezus. Geen schaamte voor de blijde boodschap. De boodschap van God. Het goede nieuws. Jezus is opgestaan! Hij leeft! En daarom mag ik leven. Uit de eerste Hand. Wat een ander daarvan vindt?! Niet belangrijk in de zin van wat ze van me zeggen of denken. Wél in de zin van zijn of haar redding! “Hé, heb je ’t al gehoord joh? Het Evangelie is een kracht van God! En íedereen die het gelooft wordt gered!”
Laten we Zijn Naam fluisteren. Proclameren. Uitroepen. De Naam van Jezus. De Naam Jezus. Jezus. Niks om je voor te schamen toch?!
