Daar stonden ze, op die strook land tussen woestijn en zee. Aan de horizon werd een stofwolk zichtbaar en langzaam maar zeker daalde het besef in dat daar hun grootste angst bewaarheid werd. De farao kwam eraan! En ze konden geen kant op; voor hen lag de zee als hindernis op weg naar het Beloofde Land. Paniek brak uit en grote woorden werden gesproken tegen Mozes en tegen God: heeft u ons uit Egypte uitgeleid om hier in de woestijn te sterven?
Slavernij
Ook al is het volk bevrijd uit de slavernij, de slavernij is niet uit het volk. De farao komt met 600 strijdwagens en het volk bestaat uit 600.000 mannen. Duizend man versus één strijdwagen; dat moet toch wel te doen zijn? Maar het komt niet in ze op. Vierhonderd jaar slavernij gaat in je systeem zitten.
Ook wij
Ook wij staan soms op zo’n strook land tussen woestijn en zee. Ook wij hebben soms te kampen met een verleden dat ons lijkt te achtervolgen en een negatieve invloed heeft op ons heden. Negatieve ervaringen, of zonde uit het verleden lijken soms dichterbij te zijn dan de werkelijkheid van vandaag. Of misschien ligt er wel zo’n onneembare hindernis op de weg naar het Beloofde Land. Een zee van chaos of duisternis die je het zicht op het Beloofde Land ontneemt, zoals lijden, zonde, verdriet of geloofsonzekerheid. In de Bijbel staat de zee vaak gelijk aan chaos, duisternis of dood.
Op zo’n strook land tussen woestijn en zee, zijn de woorden van Mozes onverminderd relevant en krachtig:
“Vreest niet, houdt stand, zie het heil van de Heer (…) en wees stil“ (naar Ex. 14:13-14)
Gods heil
De stilte als wapen in de chaos. De stilte als moment van overgave waarin het heil van God werkelijk verwacht wordt. De stilte misschien wel als middel om te voorkomen dat je stomme dingen zegt in de momenten van paniek. Of de stilte als bewijs dat de argumenten op zijn en je het heil alleen nog van God kan verwachten. Het heil van God is Zijn reddende aanwezigheid en dat is misschien wel de meest bepalende eigenschap van God voor ons. En dan heft Mozes zijn staf op en strekt zijn arm uit. Een ultiem teken van geloof voor de ogen van het volk; een uitgestrekte arm over de zee van chaos in de verwachting dat het heil van God zichtbaar zal worden.
Kind van God
Als je een kind van de Here God bent is er niets uit je verleden dat nog recht heeft op jou. Geen zonde, geen herinnering kan jouw heden nog claimen. En wat er ook voor je ligt, er is niets dat jouw weg naar het Beloofde Land nog in de weg kan staan want Hij zal het goede werk afmaken dat Hij in jouw begonnen is, Hij zal Zijn weg met jou gaan tot het Beloofde Land aan toe.
En mochten we onderweg op zo’n strook land terecht komen tussen woestijn en zee, dan mogen we op die momenten van onze armen uitstrekken naar God onze Vader. Mogen we daarmee ons geloof zichtbaar maken tegen alle omstandigheden in. Mogen we Zijn heil verwachten en verder kijken dan alles wat ons vandaag gevangen houdt.
De zee splijt open. Het volk trekt verder, in de rug beschermt door de wolk van God. Met de achtervolgende Egyptenaren wordt definitief afgerekend zodat de weg open ligt naar het Beloofde Land. Wat God begint laat Hij nooit los. Je weg ligt open, goede reis!
