Stel je voor dat je na je overlijden als een stille toeschouwer aanwezig bent bij je eigen begrafenis. Je ziet de gezichten van degenen die zijn gekomen en je luistert naar wat ze over je zeggen: je partner, kinderen, vrienden, familie, collega’s - iedereen met wie je ooit verbonden bent geweest. Wat zouden ze zeggen, en wat zou je hopen dat ze zouden zeggen?
Het verschil tussen de antwoorden op deze vragen onthult de ruimte tussen je acties en je diepste verlangens. Daarom is het essentieel om je zo vroeg mogelijk in dit leven (idealiter vanaf het begin van de bocht) te richten op het einde. Om je acties en je verlangens op één lijn te krijgen. Dat geeft rust, richting en balans.
We mogen Jezus' voorbeeld volgen om onze ware roeping te vinden en te vervullen. Want hij heeft een plan met ons leven. Hij belooft ons geen makkelijke reis, maar wel een behouden aankomst.
