Of het nu gaat om je werk, je huishouden, of je relaties, de drang naar perfectie verlamt. We willen graag de controle houden en denken dat alles vlekkeloos moet verlopen. Maar wat als dat niet lukt?
De farao in Exodus probeerde de controle te houden door de Israëlieten harder te laten werken. Zijn behoefte aan perfectie en controle maakte hem blind voor de realiteit. Hij dacht dat als hij alles onder controle had, hij rust zou vinden. Het tegendeel was waar.
Dit streven naar perfectie is herkenbaar, toch? Denk aan je behoefte om zo’n instagram-huis te creëren, te excelleren op je werk of jezelf voortdurend te “verbeteren” door meer te bidden, Bijbel te lezen of meer taken in de kerk op je te nemen, omdat je denkt dat God dit vraagt. Of onbewust omdat die functietitel ook wel mooi klinkt… Uiteindelijk put het je uit en word je er echt geen leuker persoon van. Omdat je geen aandacht meer kunt hebben voor wat jouw aandacht mag hebben. En God vraagt zeker geen perfectie (want Hij maakt jou perfect).
Zou het kunnen dat jij zelf ook meer genade voor jezelf mag hebben? Kan het dat bepaalde taken of verwachtingen niet voor jou bedoeld zijn?
