Zie je het voor je? Mensen die toestromen, juichen, met palmtakken zwaaien… De Messias, de Verlosser komt er aan! De Koning die hen zou verlossen van de onderdrukkers.
Wat een scherpe contrasten. Aan de ene kant de uitbundigheid van de toeschouwers en aan de andere kant: Jezus op een hengstveulen. God zelf die in alle nederigheid binnenkomt. Niet opgedrongen, niet groots in uiterlijk vertoon.
En dan een paar dagen later een zelfde grote groep roept dat deze Verlosser gedood moet worden. Hoe kan het dat wij mensen ons zo gemakkelijk laten meeslepen in emoties? In wat anderen zeggen wat we moeten vinden, waar we bang van moeten zijn en wat goed is. Is het misschien de gemakkelijkste weg die we het liefst kiezen?
Wat hier achter de schermen werkelijk gebeurt, is zo mooi omschreven in Jesaja 49. Want ja, er was er een reden tot juichen, springen, dansen. Nee, Hij kwam niet om te bevrijden van de onderdrukker uit die tijd. Hij kwam om te bevrijden van de Onderdrukker van alle tijden.
Om te bevrijden uit de banden die ons vasthouden in angst, pijn, fouten, dood.
Om hen die zo vastzitten in donkere gedachten en uitzichtloze situaties, om tegen te zeggen “kom tevoorschijn. Kom in het Licht.” (vers 9)
Hij kwam om Leven te geven.
Nee, niet opdringerig.
Hij kwam om zachtjes te leiden. Je bij de hand te nemen. Te brengen naar de Bron van het water. Om te drinken van het water dat Leven brengt. Aan hen die dorst hebben. Die verlangen naar het rust, leven. (vers 10).
“In de Bijbel lezen we dat alles in deze wereld – niet alleen wij mensen, maar zelfs de planten, de bomen, de rotsen – een slapend bestaan leiden. Deze dingen zijn slechts een schaduw van wat ze ooit waren, wat ze konden zijn en wat ze zullen zijn in de nabijheid van hun Schepper. Wanneer het Lam van God voorbijgaat bij het laatste feestmaal en de nabijheid van God de aarde weer bedekt, zullen de bomen en de heuvels klappen en dansen, zo vol leven zullen ze zijn. En als de bomen en de heuvels in staat zijn om te klappen en te dansen in het toekomstige koninkrijk, probeer dan eens te bedenken wat jij en ik straks wel niet kunnen.”
(Tim Keller – “Kruistocht”)
“Juich, hemel! Juich, aarde!
Bergen breek uit in gejuich!
De Heer heeft Zijn volk getroost,
Hij heeft zich over de arme ontfermd.”
Jesaja 49:13 (NBV)
Reflectievragen in deze 40 dagen tijd
- schrijf de dagtekst eens op en lees Jesaja 49:7-13 (een profetie voor Israël). Wat zie je voor bij deze tekst? Leg het eens naast het verhaal van de intocht in Jeruzalem (bijv. Markus 11:1-11). Vertel je gedachten aan God.
- zijn er dingen waarvan jij merkt dat het jou vasthoudt, dat het jou afleidt, waardoor jij niet vrij kunt leven en bloeien in het Licht van God? Breng die dingen, die banden bij de Vader en vraag of Hij je daarvan los wilt maken. Het is Zijn verlangen dat jij vrij komt van alles wat jou vasthoudt en niet tot bloei laat komen. Praat er met mensen over die je vertrouwt.
- Als je tot je door laat dringen, wat er kort na de intocht in Jeruzalem gebeurde, hoe God voor bevrijding heeft gezorgd, ga dan in gedachten langs die weg staan waar Jezus binnenkomt en vertel Hem, laat Hem zien wat jouw reactie is op de komst van jouw Koning.
- Luister eens naar “Van Slaaf tot Koning” van Mozaiek Worship (zie hieronder of in onze Spotify Afspeellijst)
Auteur
De kruimel is ontworpen door Aafke Hofman. De tekst bij deze kruimel is geschreven door Annemieke van Bochove (annemieke@dagelijksebroodkruimels.nl)
