Kerkje spelen, niemand delen… Deze zin kwam zomaar in mij op. Op de wijs van een bekend kinderliedje. Zakdoekje leggen, niemand zeggen. Kukeleku zo kraait de haan.
Kerkje spelen, het is een populaire hobby. Hoewel het aantal deelnemers hard terugloopt de laatste drie decennia. Vroeger was het anders. Nog geen 30 jaar geleden was dit spelletje zo populair dat er nog kerken werden gebouwd.
Maar de hype ging snel over. Het bleek dat mensen het vooral hadden gedaan omdat ze ergens bij wilde horen. Het was gewoon normaal dat je het spelletje speelde en het hoorde er ook zo bij als je bepaalde positie had in de maatschappij.
Kerkje spelen, we doen het niet meer. Tenminste… Nauwelijks meer… Er is nog een ‘klein getal’ wat elke zondag ter kerke gaat om daar kerkje te spelen. En die willen het ook vooral met niemand meer delen. Het spellletje heeft zo zijn eigen regels en het is niet meer zo leuk dat we iemand willen vragen mee te spelen.
Maar als jij zo iemand bent, dan hoop ik dat dit blogje de haan mag zijn die in jouw leven kraait. Zoals Petrus tot inkeer kwam door het horen van een simpel kukelekuu!
Kerk zijn is geen spelletje. Kerk zijn, gemeente zijn, is de manier waarop God Zijn lichaam op aarde vorm geeft. En Hij wil graag in actie komen. Zoals Jezus Zijn werk op aarde deed, zo zijn wij geroepen om Zijn handen en voeten te zijn! Dat is bepaald geen spelletje… Dat is een geweldig avontuur vol passie, kracht, liefde en onverwachte ontmoetingen.
Kerkje spelen, niemand delen…? Je bent geroepen voor iets heel anders. Je bent geroepen voor zoveel meer! Lees maar eens in Matheus 28:18-20 of Lucas 9:1-2. Kukelekuu zo kraait de haan, ga vandaag maar opstaan!
_Vader, vergeef me mijn onverschilligheid. Vergeef me mijn matheid, mijn ongeloof, mijn saaiheid en mijn angst. Ik wil ervoor kiezen om in de wereld te gaan staan. Met u aan mijn zijde en Uw Naam op mijn lippen. Breng mij vandaag nog in een situatie waarin ik namens u het verschil mag maken. In Jezus Naam. Amen.
